de heide van Weelde ingingen. De Poppelse schepenen vonden echter dat ze moest boeten: alsoo desen lorrendraeijer ofte fraudeerder door de comisen betrapt wordende, het fatsoen daervan soude moeten betaelen. Uiteindelijk werd Catharina door de Raad van Brabant te Brussel in het gelijk gesteld, hetgeen haar echter liefst f 840,- aan borgsommen kostte. De regeerders en notabelen van Poppel en Weelde haalden bakzeil en moesten tandenknarsend een schadevergoeding van f 416 betalen. Op de plaats van aanhouding staan nu de gebouwen van de Belgische Boerenbond. Ad van Dun en de Mellohoorn, een droom werd tot nachtmerrie…. Niet alle dromen zijn altijd spreekwoordelijk bedrog. Er zijn echt wel dromen, die geheel of gedeeltelijk werkelijkheid zijn of later worden. Dromen is ook niet alt ijd voorbehouden aan de duisternis van de nacht. Er zijn dagdromen en toch kunnen die bijna tot een nachtmerrie uitgroeien. Zo'n dagdroom met werkelijkheid en een nachtmerrie beleefde de 38-jar ige Ad van Dun uit het Brabantse Oosterhout, als tubaist verbonden aan de Kon. Militaire Kapel. Het is de droom van wat nu de mellohoorn heet. Het ideaal-instrument voor de showkorpsen, dat verleden jaar werd gepresenteerd en waardoor een droom werkelijkheid werd. Zij het met voor Ad van Dun een wrange bijsmaak. De droom van Ad van Dun begint tijdens het WMC 1974 in Kerkrade, wanneer hij, zelf in zijn vrije tijd instructeur van een showkorps, de Amerikaanse bands ziet optreden met daarbij alle instrumenten recht vooruit gericht. Ad van Dun: “Dat beeld liet mij niet meer los. 's-Nachts werd ik er wakker van en toen heb ik eens een stukje paper gepakt en wat krabbels gemaakt. Het idee groeide van de omgebouwde althoorn met de beker vooruit. Dat zou voor de showbands ideaal zijn". Maken. Einde 1977 belde Ad van Dun naar de Eindhovense instrumentenfabriek Schenkelaars, waar hij zijn idee op tafel legde. In Eindhoven zag men er wel wat in en het instrument werd op de aanwijzingen en suggesties van Ad van Dun gemaakt. Ad: Men vertelde er nog bij, dat ik wel niet moest schrikken van het instrument wanneer ik het zou ontvangen omdat het uiterlijk nog niet was afgewerkt. Maar ik kon het dan toch al uitproberen. Op 8 februari verleden jaar mocht ik het thuis ontvangen. lk was er meteen enthousiast over want het had een fijne klank en speelde goed. Meteen heb ik het 's avonds meegenomen naar de repet it ie van showband Excelsior in Oosterhout". Daar werd het instrument posit ief gewaardeerd. Ook vanwege het feit, dat het makkelijk hanteerbaar was voor meisjes, die in de Oosterhoutse vereniging op de althoorns blie - 6
7 Online Touch Home