heemkundigekring Amalia van Sols staat dat tot het einde van de 10e eeuw Nijhoven het christelijk middelpunt van Baarle was. Opgravingen in 1950 toonden aan dat er al in de 8e eeuw een houten woudkapel met begraafplaats geweest moet zijn. Gevolgd door een drieschepige eveneens houten kapel in de 11e eeuw. Pas in de 14e eeuw komt er stenen kapel. In de registers van het bisdom Luik uit het jaar 1400 staat onder Baarle vermeldt de “Capella sancti Salvatorii”, de kapel van de heilige Verlosser. Jan Henrick van Dunne woont in de onmiddellijke nabijheid van deze kapel. Bij de verkoop van zijn huis in 1571 aan de priester Merten Willem van Leent staat vermeld dat het huis is gelegen in de Salvatorstraete. Ten tijde dat Jan daar woont wordt de kapel verbouwd tot een echte kerk. Jan leent hiervoor 12 kgld. aan de kapelmeester voor de timmeringe (bouwen) van de cruijsschoor in 1548. Dit is hoogst waarschijnlijk het transept (dwarsbeuk) aan de noordkant. 60 De Salvatorkapel Ook zijn achterneef Merten Jan van Dunne woont op Nijhoven en leent eveneens geld voor de vergroting van de kapel. De Salvator brandt af in de 80 jarige oorlog tussen 1577 en 1587. Kort voor het twaalfjarig bestand wordt zij herbouwd. In 1648 wordt het kerkgebouw aan de hervormden gegeven. De reden is dat de officiële parochiekerk, de Sint Remigius in het centrum van Baarle, gelegen is op het grondgebied van Baarle-Hertog (Spaans gebied) en dus niet door de hervormden kon worden opgeeist. Omdat ook in Baarle er zeer weinig hervormden waren was de kerk voor hen veel te groot. Zij gebruikten slechts het koorgedeelte. In 1926 was alles zo bouwvallig geworden dat tot sloop werd overgegaan. Vier jaar later werd op de fundamenten van het koor een nieuwe kapel gebouwd. Deze is nu nog prominent aanwezig. Tot 1960 werden er processies gehouden.
67 Online Touch Home