Sinterklaasintocht met en zonder schimmel In Aa-landen verloopt de intocht van Sinterklaas en het kinderfeest daarna in De Bolder altijd op rolletjes. Ook dit jaar werden de punten in het draaiboek probleemloos afgevinkt en trokken de kindertjes, na de tocht door de wijk van Sint op zijn schimmel, vergezeld van Pieten en Pietenband en het feestje in de aula, tevreden met de lekkernij huiswaarts. Een gedicht, zoals eerdere jaren, kan dat verhaal vertellen, maar Ank’s foto-impressie in deze Aakwaa kan dat ook…...en dan ook nog eens in kleur! Daarom hebben wij dit jaar gekozen voor een Sinterklaasanekdote. Een intocht waar niet alles volgens het draaiboek verloopt. Martin Bos, foto -impressie: Ank Pot, redactie Aakwaa Waar is het paard van Sinterklaas? Als directeur van een bankfiliaal was de schrijver van deze anekdote in de tachtiger jaren bestuurslid van de Hasselter Winkeliersvereniging. Zoals vaak elders had ook in Hasselt de club van de winkeliers de organisatie van de Sinterklaasintocht in handen. Jaar in jaar uit dezelfde punten van het draaiboek afwerken: Sinterklaas uitnodigen (niet moeilijk, want vele jaren dezelfde Hasselter inwoner), schimmel reserveren (ook niet moeilijk, want jarenlang dezelfde schimmel en agrariër uit een paar dorpen verderop), muziekkorps (al weer niet moeilijk, want om ‘oorlog’ te voorkomen wisselden de twee muziekverenigingen elkaar standaard af), burgemeester waarschuwen voor zijn welkomstspeech op de kade en feestzaal bespreken. Fluitje van een cent zou je denken. Bij de intocht van dit verhaal bleek er toch wel wat mis te kunnen gaan, ondanks dat alles gesneden koek moest zijn. Winkelier en groenteboer, die jaarlijks het paard en agrariër voor zijn rekening nam, was het door drukte vergeten. En de agrariër die op een telefoontje zat te wachten dat niet kwam, was van gedachte dat die Hasselters voor een ander paard hadden gekozen en had gepikeerd de boel de boel gelaten. De schimmel wist van niets. En zo kwam het dat, toen Sint in zijn boot over het Zwarte Water naar de Hasselter kade opstoomde, op de vraag uit het welkomstcomité “Waar is het paard?” geen antwoord kwam. Er was geen paard! Snel werd de beslissing genomen, voordat de Sint zijn voet op de loopplank zou zetten, om de kapper van de winkelierclub zijn auto van huis te laten halen en Sinterklaas dan maar noodgedwongen met wat paardenkrachten langs de kindertjes te laten rijden. Dat werden echter eendenkrachten want de kapper had n.l. een Citroën 2CV, ook wel Lelijke Eend genoemd. Voordat de bijna twee meter lange en inmiddels bijzonder pissige Sinterklaas achterin die Eend gevouwen kon 14 worden, moest eerst de achterbank eruit worden gesloopt en het dak naar achteren worden opgerold. Sint moest wel hurken om door het raampje te kunnen kijken, waarbij zijn mijter als een rode schoorsteen boven het dak uitstak. En zo zag het merendeel van de kindertjes en ouders langs de route geen Sinterklaas. Gewoontegetrouw verwacht je, als het muziekkorps langs is geparadeerd, je met je uitgestrekte nekje Sinterklaas op zijn schimmel daarachter te zien. En niet een Sint die opgevouwen in een Eend verkrampt naar de buikjes van de kleintjes zit te zwaaien. Hotsjek, hotsjek Carnavalsvereniging ‘De Hazelnötten’ liet zich enkele maanden later de kans, om het Hasselter chagrijn en de winkeliersvereniging deze afgang nog eens lekker in te peperen, niet ontnemen. De opening van het feest werd dat jaar gedaan door alle bestuursleden van de winkelclub, die allemaal een stokpaard tussen de benen kregen gedrukt en op de klanken van de door de harmonie geblazen “hotsjek, hotsjek, ouwe trouwe merrie” op en neer door de Hoogstraat moesten galopperen. Alleen de schrijver van deze anekdote kon dat als echte Zwolse Eileuver zeer waarderen. Martin Bos, redactie Aakwaa
15 Online Touch Home