Hospice Zwolle Aan de Wipstrikkerallee in Zwolle bevindt zich hospice Zwolle. Hier werken ruim 100 vrijwilligers waaronder een grote groep Aa-landers. Vrijwilligers Theodora, Ellen en Maud vertellen over hun vrijwilligerswerk daar. Alle drie hebben ze een zorgachtergrond: Maud als fysiotherapeut, Ellen als verpleegkundige en Theodora als maatschappelijk werker. Maar benadrukken zij, het is niet noodzakelijk om in de zorg gewerkt te hebben om als vrijwilliger in het hospice werkzaam te gaan. Het kleinschalige hospice wil graag een bijna-thuis ervaring geven aan haar gasten, zoals zij de mensen noemen die hier opgenomen worden. Mensen waarbij de verwachting is, dat zij nog maximaal 3 maanden te leven hebben. Alle klussen die thuis gedaan worden doen de vrijwilligers ook, zoals o.a. voor het eten zorgen, afwassen, de was doen maar ook ontvangen ze familie die de hele dag welkom is. Maud: “Het belangrijkste is dat de wensen van de gast vervuld worden.” De gast kan aangeven wat men wil eten, wil horen qua muziek, of men voorgelezen wil worden of buiten wil zitten. Kortom: de gast geeft aan hoe de dag door te brengen. Het hospice heeft vijf gastenkamers. Iedere gast heeft een eigen kamer met een ruime badkamer en een terras gelegen aan een prachtige tuin die ontworpen is door Harry Pierik. De tuin wordt onderhouden door tuinvrijwilligers. Er is een gezamenlijke woonkamer met keuken, waar men met familie kan zitten. Voor kleine kinderen is er een aparte speelkamer. Het hospice biedt een warm thuis. In de gastenkamers staan altijd verse bloemen. Het hospice bestaat al 8 jaar. Vanaf de oprichting zijn Maud, Ellen en Theodora daar te vinden. Ze roosteren zichzelf in voor een dienst van 4 uur per week en een reservedienst. Op de vraag waarom zij gekozen hebben voor dit werk antwoordt Maud: ”Ik vond het belangrijk dat ik kon blijven leren en wat kon brengen nadat ik gestopt ben als fysiotherapeut. Ik hoop een bijdrage te kunnen leveren. Na 8 jaar is er nog geen dag hetzelfde geweest.“ Ellen: ”Ik had al 20 jaar ervaring als vrijwilliger in een hospice in Amsterdam en ik heb in een verpleeghuis gewerkt. Dit werk heeft mijn hart.” Theodora kan haar ervaring als maatschappelijk werker goed gebruiken, bijvoorbeeld in de gesprekken die zij met gasten heeft. Elke vrijwilliger volgt eerst een soort snuffelstage van een paar dagen om uit te vinden of dit vrijwilligerswerk past. Is dat het geval dan volgt er een cursus in vijf dagdelen. Praktische zaken komen ook aan bod. Eenmaal in de 6 weken is er werkoverleg waarin casussen worden besproken. De vrijwilliger werkt altijd samen met een andere vrijwilliger. Huisarts en thuiszorg blijven zorgen zoals thuis. De dagelijkse leiding is in handen van twee coördinatoren: Karin Westerhof en Joke Boerma. Ook zijn er vrijwilligers in technische dienst en ICT-ers. Uit het gesprek komt naar voren dat empathisch vermogen belangrijk is bij dit werk: je kunnen inleven in de situatie van de gast. Er zijn vrijwilligers die afhaken bij de snuffelstage, omdat zij het idee hebben dat ze niet de hele dag met de gast bezig kunnen zijn. Maar dat is niet het geval. Soms is er de hele dag familie aanwezig en de privacy van de gast is heel belangrijk. Ellen : “In de cursus leer je dat je er moet zijn voor de gast en moet aanvoelen dat er soms afstand nodig is of soms nabijheid. De gast geeft aan wat hij nodig heeft.” Theodora: ”In gesprekken met hen heb ik het vaak over hun leven, niet over verdrietige dingen. Dat zijn hele fijne gesprekken. Met de familie hebben ze het vaak over andere zaken.” Het komt voor dat een mantelzorger in eerste instantie niet wil dat moeder of vader in het hospice wordt opgenomen. Daar voelt men zich dan schuldig over. Maar eenmaal daar ervaart men zo’n rust omdat de familieleden ontzorgd worden. Er is dan ruimte om goed afscheid te nemen. Theodora : “Ons doel is om dat laatste stukje “kwaliteit van leven” te geven. “ Een gast zei eens: Dit is de hemel op aarde. Een andere gast voelde zich als “een koningin” daar. Zowel Maud, Ellen als Theodora geven aan dat dit soort vrijwilligerswerk veel voldoening geeft. ” Het is soms hard werken maar het is het waard. Je brengt wat maar je krijgt ook wat.” Meer informatie is te vinden op www.hospicezwolle.nl Tekst en foto: Renate Verheule, redactie Aakwaa 7
8 Online Touch Home