Wachter langs de waterkant: de blauwe reiger Doodstil kunnen ze langs de waterkant staan, wachtend tot er iets eetbaars voorbij komt. Dat kan een vis zijn, maar ook een kikker, een eendenkuiken of een ander smakelijk eiwitrijk hapje. Als zo’n hapje in beeld komt, trekt hij zijn kop heel langzaam achteruit om meteen daarna als met een dolkstoot toe te slaan. Afhankelijk van de gevangen prooi wordt die eerst een aantal malen met de snavel gestoken. Daarna gooit de vogel hem op om hem naar binnen te kunnen werken, met de kop naar voren. Hap, slik, weg! De blauwe reiger. Als je geluk hebt, kun je soms de weg van een grote vis naar de reigerkrop helemaal volgen, tot de staart als laatste naar binnen glipt. De slootkant is niet de enige voedselbron voor reigers; ook in weilanden vinden ze vaak wel iets van hun gading, zoals mollen en grote insecten. Vis is dan wel het hoofdbestanddeel van het reigermenu, maar veel reigers weten ook de weg naar binnensteden te vinden, bv. bij frietkramen of als de markt gaat sluiten. En bekend zijn ook plaatjes van reigers, die geduldig bij een hengelaar zitten te wachten tot die wat opgehaald heeft. De blauwe reiger is een prachtige vogel met een schitterend blauw- (maar vooral) grijs verenkleed en een zwart-wit getekende kop. Op de lagere school leerde ik dat vliegende reigers te herkennen zijn aan de ingetrokken hals en dat ze zich daarmee onderscheiden van ooievaars, die met gestrekte hals vliegen. Vliegende reigers zijn een genot om naar te kijken: ze vliegen met een gemak en een elegantie die haast jaloersmakend is. 12
13 Online Touch Home