31

(BIS), Oekraïne (DSSU), Oezbekistan (UZSTANDARD), Griekenland (ELOT), Colombia (ICONTEC), Kroatië (HZN ), Tunesië (INNORPI), Maleisië (DSM), Montenegro (ISME), Servië (ISS), IJsland (IST), Ierland (NSAI), Hong Kong (ITCHKSAR), Hongarije (MSZT), Cuba (NC), Tsjechië (UNMZ), Polen (PKN), Portugal (IPQ), Republiek Korea (KATS), Slowakije (SUTN), Thailand (TISI), Turkije (TSE) en Spanje (UNE). NEDERLANDSE NORMERING De Nederlandse normeringscommissie pleziervaartuigen bestaat momenteel uit 15 branchedeskundigen en werd lange tijd voorgezeten door Piet van Oossanen van het vooraanstaande gelijknamige scheepsbouwkundige bureau. Naast de brancheorganisaties en de NBJA (bond voor jachtarchitecten) hebben ook specialisten van diverse toeleveranciers en meerdere grote superjachtwerven zitting in deze NC. In Nederland zijn de normeringscommissies voor pleziervaartuigen en grote jachten samengevoegd. NORMALISATIE FASERING De ontwikkeling van een internationale ISO-norm (of herziening of wijziging van een bestaande norm) verloopt in een reeks fasen: 1. Voorfase - Voorlopige werkitems (PWI) worden ingediend en goedgekeurd door de deelnemende leden van de technische of subcommissies. 2. Voorstelfase - Nieuwe werkitemvoorstellen of nieuwe projecten (NP) worden ontwikkeld voor een nieuwe standaard, een nieuw deel van een bestaande standaard, een technische specificatie of een openbaar beschikbare specificatie. 3. Voorbereidende fase - Deze fase omvat de voorbereiding van een Working Draft (WD) door werkgroepleden, ook wel aangeduid met Comité. Dit is de fase wanneer een individuele partij het meeste invloed kan uitoefenen. 4. Comitéfase – Eerste commentaarronde. Het ontwerp van het Comité (CD) houdt rekening met de opmerkingen van nationale normcommissies en bereikt een consensus over de technische inhoud. Wanneer normen worden herzien, HARMONISATIE VAN NORMEN ISO-normen (en delen daarvan) die specifiek de eisen van de Europese richtlijn 2013/53 / EU (pleziervaartuigenrichtlijn) ondersteunen, worden ook gepubliceerd als Europese (EN) normen en er wordt naar verwezen in het Publicatieblad van de Europese Unie (PB). Deze stap wordt aangeduid met ‘harmonisatie’. Het gebruik van een geharmoniseerde norm geeft een vermoeden van overeenstemming voor wettelijke vereisten, die voor de producten waar de norm betrekking op heeft gelden, en geeft de producent de zekerheid dat de geharmoniseerde normen invulling geven aan de essentiële eisen die het bevoegd gezag hieraan stelt. Deze referentie staat in een speciale bijlage (doorgaans bijlage ‘ZA’ genoemd) van de relevante norm. De titel van een norm weerspiegelt hun publicatie als een Europese (EN) of Internationale (ISO) standaard of een combinatie hiervan. Ieder half jaar publiceert de Europese Commissie per richtlijn een actuele lijst van de normen die zijn geharmoniseerd. De laatste uitgave dateert van 24 januari dit jaar. normaal gesproken iedere 5 jaar, wordt deze fase soms overgeslagen. 5. Onderzoeksfase – Tweede commentaarronde. Een ontwerp van internationale norm (DIS) wordt voor alle ISO-leden verspreid voor een stemming van drie maanden (dit kan worden verlengd tot een periode van vijf maanden door de betrokken technische of subcomités). Dit is laatste mogelijkheid dat er inhoudelijke wijzigingen kunnen worden voorgesteld. 6. Goedkeuringsfase - De Final Draft International Standard (FDIS) wordt binnen een periode van drie maanden verspreid voor een stemperiode van twee maanden. Dit is een fase waarin alleen voor of tegen kan worden gestemd en kan onder bepaalde omstandigheden worden overgeslagen (hoewel niet voor geharmoniseerde normen die het vermoeden van conformiteit bieden). 7. Publicatiefase - Een internationale standaard (IS) wordt afgedrukt en gedistribueerd binnen een maand nadat alle correcties zijn aangebracht. De normteksten zijn vanaf dat moment te bestellen. DE JACHTBOUWER Terugvertaald naar de producent van pleziervaartuigen, de jachtbouwer, betekent dit dat deze zich af moet vragen wat hij in de zin van richtlijn pleziervaartuigen bouwt en aan welke essentiële eisen uit deze richtlijn zijn product moet voldoen. Vervolgens moet hij ervoor zorgen dat het schip dat hij bouwt aan deze essentiële eisen voldoet en dat is het geval wanneer volgens de normen, die aan deze essentiële eisen hangen, wordt gebouwd. In het technisch dossier wordt dit vastgelegd. Al deze zaken vallen onder de wettelijke verantwoordelijkheid van de producent. Het werk van de voor de betreffende richtlijn aangewezen keuringsinstantie bestaat in feite niet meer dan uit de controle of alle relevante normen wel door de bouwer zijn meegenomen en de constatering dat het gebouwde pleziervaartuig daadwerkelijk aan deze normen voldoet. Wordt aan deze voorwaarden voldaan, geeft de keuringsinstantie een conformiteitscertificaat af. Dit certificaat kan betrekking hebben op een enkel schip, maar in geval van seriebouw ook op een scheepsmodel. ZELF KEUREN Overigens is het inschakelen van een keuringsinstantie niet altijd nodig. Voor schepen met een lengte onder 12 meter en die alleen bedoeld zijn voor het gebruik op binnenwater, mag de producerende werf zelf de keuring uitvoeren. Voorwaarde daarbij is dat de werf dezelfde stappen doorloopt als bij een keuringsplichtig schip, oftewel een beoordeling op basis van de toepasselijke normen en dit alles netjes gedocumenteerd in een technisch dossier plaatsen. Het moge duidelijk zijn dat bij dit documentatie- en beoordelingsproces veel kan worden geautomatiseerd, zonder dat hiermee de kwaliteit of de onafhankelijkheid geweld wordt aangedaan. In het vervolgartikel wordt de applicatie beschreven waarmee de werf veel zelf kan voorbereiden, en in die gevallen dat er een keuringsinstantie aan te pas moet komen, er veel op afstand kan worden gedaan. JACHTBOUW NEDERLAND JUNI 2020 31

32 Online Touch Home