WATERBEHEER IJssel monding IJssel doorloop Waal Doorsteek Maas Het wellicht meest bediscussieerde detail van de kaart is de doorsteek tussen de Maas en de Waal. Natuurorganisaties zijn super enthousiast. Waterhuishoudingdeskundigen twijfelen sterk aan de waterveiligheid. Opvallend detail is de monding van de IJssel: niet meer bij Kampen in het Ketelmeer, maar een doorloop achter de Noordoostpolder en de monding bij de Afsluitdijk in de Waddenzee. voor de discussie? “Nee, ik vind dat het mensen op het verkeerde been zet. Ze zijn met veel fantasie te werk gegaan, maar zijn even vergeten Delft te bellen. Een grabbelton van ideeën.” Eilanden voor de kust geven bijvoorbeeld geen bescherming tegen zeespiegelstijging. ”Ze noemen de Markerwadden als inspiratiebron, maar dat is een niet onderbouwd experiment.” En Borm ziet nog een misser: verdieping van het IJsselmeer levert echt geen extra zoetwaterberging. De hoeveelheid water die je kunt bergen wordt namelijk bepaald door het laagste en hoogste niveau, niet door de diepte.” “Klopt”, stelt van Buuren, “de verdieping is dan ook vooral bedoeld om de waterkwaliteit te verbeteren.” Adviesgroep Borm & Huijgens is zelf al jaren bezig met een langetermijnvisie op waterveiligheid voor Nederland. Borms interesse startte bij het Natuurbeschermingsplatform Biesbosch met discussie over getijdenwerking in de Biesbosch. “Je merkt al snel dat je eerst de grote kaders moet vast - stellen, omdat alles samenhangt. Je hebt niets aan een verzameling losse plannetjes. En waterveiligheid en zoetwatervoorziening moeten op nummer één staan.” Ook al is het geen jarenlange exercitie, de Wageningse kaart is geen verzameling losse ideetjes, vindt Van Buuren. “De samenhang is juist uiterst belangrijk. Door die brede IJssel bijvoorbeeld ontlast je het rivierengebied en Zeeland, waardoor je meer water kan bergen in bijvoorbeeld de Biesbosch.” Borm blijft sceptisch. “Meebewegen? Geef de zee de ruimte en half Nederland staat onder water. Je kunt hoogstens de natuur een beetje voor je karretje spannen.” Processen als stroming, erosie en sedimentatie inzetten voor de opbouw van een klimaatbestendig land, daarin kan zeker nog wat geleerd worden, vindt Borm. “Maar kijk naar die zandmotor, uiteindelijk ben je het gesuppleerde zand gewoon weer kwijt. Wij mensen hebben het Nederland van nu gevormd. Het is geen delta, maar een door zee aangetast land beschermd Matthijs Kok (TU Delft): “De afvoeren van de Rijn en Maas worden door klimaatverandering mogelijk groter, maar het beeld dat de hoeveelheid rivierwater alsmaar blijft stijgen, klopt niet.” Jos van Alphen (staf deltacommissaris): “Een positief toekomstbeeld dat laat zien hoe kustbescherming kan samengaan met behoud en herstel van kwelders en schorren en zilte teelt.” WATERFORUM MAART 2020 19
20 Online Touch Home