Vuurwerk Het lot van zwerfplastic in rivieren en op rivierbodems is helder: het valt langzaam uiteen in steeds kleinere fragmenten. Na decennia tot honderden jaren deeltjes kleiner dan een micrometer. “Welke effecten die kleinste deeltjes hebben op het leven, weten we nog niet”, zegt Dick Vethaak, expert water detecteren is, wordt in kleine hoeveelheden aangetroffen in bodemdieren, in schelpdieren, in vissen, en ook in uitwerpselen van mensen. Vooralsnog zegt dat niets meeste plastic dat nu in zeeën en rivieren dwarrelt of op de bodem ligt, is nog niet gefragmenteerd, maar dat De concentraties micro- en nanoplastic in het milieu zullen derhalve de komende decennia oplopen. En dus gebeuren in de oceanen en de diepzee, ook havens en baar is voor onze drinkwatervoorziening.” allereerst goede meetmethoden nodig, stelt Vethaak. Binnen een aantal grote Europese onderzoeksprojecten en ook het Nederlands onderzoeksconsortium Momentum wordt daaraan gewerkt. Het gaat om optische technieken (microscopie en spectrometrie), aangevuld met massapectrometrie, waarmee nanoplastic gedetecteerd kan worden. De grote vraag die vervolgens beantwoord kan worden, is of het nanoplastic zich ophoopt in dier en mens, en zo ja, wat dat dan precies betekent voor de gezondheid. waterorganismen, maar dan gaat het vaak om hogere concentraties dan nu realistisch is. Bovendien is vaak relatief nieuw plastic gebruikt, geen materiaal dat in het water heeft gelegen, verweerd is en begroeid geraakt met bacteriën en algen, zoals in de natuur gebeurt. Er is dus ook grote behoefte aan semi-veldexperimenten waar we het effect van reële blootstelling kunnen bepalen.” WATERFORUM
20 Online Touch Home