geleden: wat maak je mee? In mijn beginjaren stond ik iedere dag achter de tekentafel. Ik wachtte tot ik een opdracht kreeg en voerde deze uit. Een elektrotechnische installatie voor een school of fabriek was soms weken werk. Een nieuwe opdracht begon ik met een nieuw vel tekenpapier op mijn tekentafel. Mijn rekenliniaal altijd op dezelfde plek en mijn overige materiaal schoon en op orde. Ik tekende zo nauwkeurig mogelijk, maar veel nauwkeuriger dan 1 millimeter ging toen nog niet. De rekenliniaal en de inkt uit de pennen lieten dat niet toe. Vond je het werk leuk? Oh ja! Al praatte ik meer dan ik werkte. Ik tekende altijd zo hard en snel mogelijk. Dan had ik daarna tijd om de fabriek of het kantoor door te lopen en met Jan-enalleman te kletsen. Heb je jezelf nog ontwikkeld? Ik ben wel verder gegaan ja. Vanaf 1964 deed ik er ook warmte installatie bij. Ik weet nog goed dat ik samen met mijn collega-tekenaar bij de directeur moest komen. Hij wist dat we beiden op de nieuwe tak wilden beginnen als tekenaar. Hij zei: “Er is maar plek voor één. Dus degene die ervan afziet mag dat nu zeggen.” Het bleef heel lang stil. We stonden voor zijn bureau en ik dacht : “verrek maar, ik zeg niks!” Mijn collega voelde zich ongemakkelijk door de stilte en gaf het op. Hij bleef zijn oude werk doen. Uiteindelijk berekende en tekende ik als installatie technicus, installaties voor verwarming, ventilatie, warm water, gas en verlichting voor o.a. scholen en bejaardenhuizen. Ik was hierbij betrokken tot oplevering. We stonden voor zijn bureau en ik dacht: “verrek maar, ik zeg niks!” Om installatietechnicus te worden leerde ik veel bij. Ik heb een stapel diploma’s ergens op zolder liggen. Ik weet niet meer wat ik allemaal geleerd en bestudeerd heb. In ieder geval elektrotechniek, bouwkunde en hogere wiskunde.. Bij Bronswerk Apeldoorn werkte ik in 1967 voor het eerst als installatietechnicus. Zo was ik meer betrokken bij de projecten. Dat voelde goed. Meer betrokkenheid en vooral meer afwisseling. 19
22 Online Touch Home