r recht op hiv-zorg Cijfers gearresteerd te worden, hebben sekswerkers niet voldoende tijd om te onderhandelen over veilige seks voordat ze in de auto van een klant stappen. En uit angst voor veroordelend ziekenhuispersoneel zoeken ze niet altijd medische hulp. En als ze wél naar een kliniek gaan, krijgen ze vervelende opmerkingen, vernederingen of weigering van zorg voor de kiezen. Dat is niet goed voor de gezondheid van de vrouwen en niet voor de aidsbestrijding in het algemeen. Iederéén heeft recht op hivzorg, ongeacht zijn levenskeuzes. Daarom zet Aidsfonds zich in voor de gezondheid van alle sekswerkers. Hulp en training Aidsfonds ondersteunt partnerorganisaties in meer dan 10 landen, die mensen samenbrengen die hun geld verdienen met sekswerk. Deze organisaties komen op voor - In 2019 betrof circa 8% van de nieuwe hiv-infecties onder volwassenen sekswerkers. - Ruim 30% van de sekswerkers weet niet of ze met hiv leeft. - Naar schatting is de helft tot driekwart van alle volwassen vrouwelijke sekswerkers minstens één keer in haar leven aangevallen of misbruikt. (BRON: UNAIDS, 2021) Sekswerkers aan het woord Sinanzeni (44) uit Zimbabwe: “De politie arresteert ons willekeurig. Een keer werd ik gearresteerd en verkrachtte de commandant me. Een andere nacht arresteerden twee politieagenten mij en een paar collega’s. Ze reden ons door de stad. Als ze een plas water op straat zagen, lieten ze ons uitstappen en erin rollen. Het was winter. Voorheen werd ik bij gezondheidscentra ook altijd gediscrimineerd. Tegenwoordig kan ik gelukkig terecht bij een sekswerkersvriendelijke kliniek. Ik vind dat sekswerk moet worden ondersteund. Mijn opleiding is niet genoeg om ander werk te doen. Als sekswerk strafbaar wordt gesteld, brengt dat mijn inkomen in gevaar. En daarmee moet ik mijn moeder en kind onderhouden.” Atalia (42) uit Mozambique: “Mijn moeder verkocht groenten om geld te verdienen, maar het was niet genoeg. Toen ik twintig was, ben ik sekswerk gaan doen. Ik gebruikte het verdiende geld om mijn moeder te helpen, voor mijn jongere broers en zussen te zorgen en een beter huis voor ons allen te bouwen. Het gaat nu heel goed met me. Ik heb wel veel moeten doorstaan. Mensen gooiden stenen naar me, zongen liedjes over me. Ik heb ook veel te lijden gehad van de politie. Ik ben gearresteerd, bewusteloos geslagen en een week in de gevangenis gezet. Mensen vergeten dat sekswerk al eeuwenlang bestaat. Het is een gewone baan, gedaan door normale mensen die óók rechten hebben.” de rechten en gezondheid van sekswerkers. Ook ondersteunen we ‘peer educators’: sekswerkers die hun collega’s voorlichten over veilige seks, condooms uitdelen of hen doorverwijzen naar seks - werkersvriendelijke klinieken voor hiv-testen en -medicatie. Ook fi nancieren we enkele van deze klinieken. De afgelopen twee jaar hielpen we hiermee 24.453 sekswerkers! Daarnaast trainen we onder meer politie, religieuze leiders en gezondheidswerkers om het geweld tegen sekswerkers te beëindigen. Want alleen met respect voor de rechten van deze beroepsgroep kan er een einde komen aan de wereldwijde aidsepidemie. *Dit artikel gaat over vrouwen, maar ook mannen en transpersonen doen sekswerk. Uiteraard zetten wij ons ook voor hen in. BRONNEN: UNAIDS, THE LANCET. INTERVIEW: VICTORIA JOHN. Red ribbon 5
6 Online Touch Home