Maar Waldeman was niet bang want hij voelde zich samen met alle dieren en bomen in het bos onoverwinnelijk! Hij pootte zijn rammelende RimRam wandelstok in de grond en riep: ‘Dat had je gedacht, Swartalf! Pak je biezen en snel wat! Vlucht nu het nog kan, want ik zal Lucia bevrijden, ik ben Waldeman-kàn!’ Daarop nam hij een aanloop en riep zo hard hij kon: ‘BOSMIER!‘ Toen veranderde Waldeman plotsklaps in de bosmier, die op de kop van Swartalf sprong en haar mierenzuur in zijn lelijke oogjes sproeide. Swartalf brulde van pijn en kon niets meer zien. Hij sloeg naar de bosmier om haar te verpletteren, maar Waldeman riep: 'ADDER!‘, en veranderde daarop in de adder. De adder beet Swartalf in zijn lelijke geitenpoot, waardoor hij niet meer kon lopen en brullend en hinkend probeerde een heenkomen te zoeken. Tot slot riep Waldeman: ’EEKHOORN!’ en daar veranderde hij in de eekhoorn, die een hele lading nootjes op Swartalf afvuurde en zo korte metten met hem maakte.
17 Online Touch Home