Vanaf dan volgden overal in het land volksopstanden, plunderingen van voedselvoorraden, vernielingen van stoommachines en mechanisch weefgetouw. De opstand kreeg een nationalistisch karakter en de wanordelijkheden werden steeds gewelddadiger. De rijken, adel en bourgeoisie vluchtten naar Frankrijk omdat ze de burgerwacht had laten schieten op de menigte. Uit Frankrijk kwamen zowaar vrijwilligers opdagen om de opstand te steunen met privé hulp gefinancierd en met goedkeuring van de Franse regering. Die hoopte een eventuele annexatie van België bij Frankrijk te bewerkstelligen. De vrees voor een Franse interventie was zeker niet ongegrond. Niet de elite maar het gewone werkvolk vocht zich op straat een weg naar de Belgische Onafhankelijkheid: 4 oktober 1830 werd deze uitgeroepen en een Voorlopig Bewind aangesteld. De revolutie luidde het begin in der klassenstrijd. De (laffe) elite liet zich pas zien, als de herrie geluwd was om het Nationaal Congres bijeen te roepen op 10 november 1830. Onze opstand zorgde voor internationale spanning: Willem I vroeg Pruisen om militair tussen beide te komen. Die hielden de boot af! De Conferentie van London wou precies een Europese, nieuwe oorlog voorkomen en nodigde alle grootmachten uit: Engeland, Pruisen, Oostenrijk, Rusland, en voormalige vijand Frankrijk. Op 20 december 1830 werd België officieel erkend, maar diende eeuwig neutraal te blijven. Wij verkregen het recht om een eigen regering en koning te kiezen. Dit was evenmin simpel: de prins van Oranje greep naast de Belgische kroon wegens het in brand schieten van Antwerpen vanuit de Hollandse citadel en de omliggende forten op 27 oktober 1830. Wellington en Engeland beletten een vereniging met Frankrijk, zodat de zoon van Lodewijk Filips Bourbon er evenzeer naast pakte. Andere Europese dynastieën hadden geen kandidaat. Uiteindelijk vond Engeland voor ons een verarmde Duitse Prins Leopold Von Sachsen-CoburgSaalfeld (Oost-Duitsland = deelstaat Saksen). Het Nationaal Congres aanvaardde zijn voordracht als 1ste Belgische Koning op 4 juni 1831. Leopold I stemde hiermee in, op voorwaarde dat onze landsgrenzen definitief vastlagen. Engeland was ons gunstig gezind en steunde voluit onze zaak. Onze staatsgrenzen met Nederland werden beslist in het Verdrag der 18 Artikelen, op de Conferentie van London door alle Europese Grootmachten (situatie 1790). Het Nationaal Congres stemde toe na wat discussie. Nederland lag dwars en weigerde het 1ste voorstel te ondertekenen met een 10daagse veldtocht in petto. Leopold I kwam van Engeland naar Calais en betrad Belgisch grondgebied op 26 juni 1831 in de Panne. Hij reisde per koets via Oostende-Brugge-Gent naar Laken en legde op 21 juli 1831 te Brussel de grondwettelijk eed af als 1ste Belgische Koning. © Wikipedia wapen als Koning van België © Wikpedia © Wikpedia © 2
3 Online Touch Home