EEN EERSTE INDRUK Schrijven in Beauvoorde Wat als eerste impressie vooral bij me binnenkwam was de rust in dit dorp, bewaakt door het kasteel en haar potige kerk op romaanse benen en gotisch hart. Hoe de ochtend en avond hier alles in een ander licht zetten, de hartelijkheid van de mensen die je spontaan begroeten en vaak een praatje maken, de tijd die een andere dimensie lijkt te hebben, het leven loopt hier trager of m.a.w. er is tijd om uit te rusten op gedachten waardoor woorden hun betekenis ontvouwen aan een dichter. Wat Beauvoorde (en omstreken) voor me betekent, heb ik proberen te vatten in het gedicht hiernaast, geschreven tijdens de laatste week van m’n verblijf. Je hebt dus een primeur. Het opzet van mijn schrijfverblijf was vooral om mijn manuscript voor de nieuwe dichtbundel die terug zal uitgegeven worden bij uitgeverij P in een eindfase te brengen. Het wordt een blauwdruk van een leven in de 21ste eeuw. Wat drijft ons als mensen in dit digitale en snel veranderende tijdperk? Waar vinden we houvast, wat met de nood aan gewoonte en wat lijken we toch altijd te zoeken? Hoe verhouden we ons tot "tijd"? Is tijd een lineair proces met een begin of einde of eerder cyclisch, krimpt de toekomst dan of haalt het verleden ons in? Hoe staan we in relatie tot de ander en zit er aan mensen een aflopende kant? Noem het gerust een document humain. Steven Van Der Heyden augustus 2021 De kerk vult het raam klokken verzamelen trouw de uren die de doden aan haar voet overslaan De traagheid van dit dorp waar sporen tussen de scheuren groeien ramen en gordijnen zich sluiten voor verandering Achter elke herinnering staat een huis daken overspannen eeuwen. bij avond vallen ze, de kauwen op afroep Velden met kragen van Hollandse kant verzamelen nog steeds in rechthoeken de wind geeft schouderklopjes aan fietsers Kanalen voeren de wolken naar zee in houtkanten vlekken klaprozen dodenakkers gissen naar betekenis De poëzie van deze plek Deze schrijfplek heeft, samen met de energie van vorige schrijvers die hier nog hangt, bijgedragen aan mijn creatieve/ literaire proces. “Ik koos een foto voor het hek op de boomgaard van het kasteel. Net zoals poëzie suggereert, suggereert dit hek ook een verloren wereld, een rijke geschiedenis …” © foto - Steven Van Der Heyden 2
3 Online Touch Home