34 ’t Flatj’ is nu een kamer, in veugelvlucht, de Karreweg binnen zicht, en ’t Zwaantj’ ook erachter, het stille gehucht, in gouden avondlicht.., waar heur wiege stoeg een eeuw geleên, en thans terug aan die bron, de cirkel is rond, ze moet nauwers meer heen, z’is weer waar heur leven begon… 35 Moeder-mémé, je spant de kroon, als bloeme duizendschoon, gewoon van de buiten, maar buitengewoon, ziedaar ons eerbetoon! Zorgend en wijs, een milde lach, vol waarden en geen tralala, heel je lang leven een stille kracht, o ja, vrouw zonder weerga..! REFREIN O MÉMÉ LYDIE, HEEL DE FAMILIE IS TOCH ZO PREUS WANT JE ZIJT GIE HONDERD JAAR..! O MÉMÉ LYDIE, O DAG VAN GLORIE, WE ZING’N DIT FEESTLIED, IS HET NIET WONDERBAAR..! REFREIN BIS ……………. …IS HET NIET WONDERBAAAAAAAAAR..!!! Precies een maand na haar honderdste verjaardag, op 10 september ‘22 is Lydie van ons heengegaan. Dit meldt haar familie met grote dankbaarheid voor haar honderd levensjaren. Gedicht door Jan Huyghe, Oostduinkerke, 12 juli 2022 Foto’s uit het familiearchief van Jef† & Lydie Huyghe-Coene en uit het fotoarchief van Willem & Annie Duron-Huyghe Reacties welkom bij jan.huyghe@proximus.be 30
31 Online Touch Home