8 Enk’le dagen na de slag, Remi was het krieschen nabie, toen hij de ravage op zijn hof zag, een schrikbeeld van razernie. De koeien en ‘t peerd al dik en dood, zelfs ’t lijk nog van een soldaat: O God van de hemel, nuus daag’lijks brood, vervloekt zij het oorlogskwaad..! 9 De boerderij kroop uit brok en gruus, met moed en hard labeur, allé vooruit een nieuwe thuus, maar ’t lot stond rap weer aan de deur. Vader Remi werd ziek en moe, hij stierf in veertig twéé, O Emelie, kinders, God nog aan toe! O wee, o wee, o wéé..! 10 Hoe zwaar ook het leed, het eind’loos gemis, een mens moet soms vele dragen, maar ’t leven gaat verder, da’s zeker gewis, je g’raakt er niet deur’ al klagen. Florent, Remi’s broere, hielp met ’t werk, en Emelie g’rocht uit de nood, Heur zeuns waren gauw ook kloek en sterk, en den oven rook weer naar brood..! Jozefien, Willy, Lydie, moeder Emelie, Ida, Alice, Elie REFREIN 11 Den oorlog gedaan, ’t jong volk kon weer dansen, ’t was bal in een scheur’ of een stal, Jef Huyghe die waagde ook z’n kansen, aan ’t Zwaantje, ze kwaam’n van ov’ral. Walsen met Lydie in driekwartsmaat, al zwevend over de vloer, twee keers een herte dat rapper slaat, van boerendochter en boer..! 12 Izenberge-kermesse dat was een must, een hoogdag in heel de streek, bezeet’n om te dansen zonder rust, maar eerst naar het lof en de preek. ‘s Nachts achter ‘t bal, heur velo was weg: hoe g’raak ik nu were thuus? Kruupt op me bare, van m’n velo, zei Jef, ik rij je weer naar huus..! 4
5 Online Touch Home