Toen Stefaan me vroeg om mijn ervaringen te delen in het dorpsgazetje, dacht ik: waarom ik? Wat heb ik te vertellen? Wie is daarin geïnteresseerd? Maar ik weet ook als Stefaan iets vraagt, dan zit daar een reden achter. Misschien moet er toch iets zijn dat ik kan bijbrengen? En zo begon ik wat op papier te zetten en besefte dat het misschien toch nog wat kon worden. Jo en ik woonden vanaf onze huwelijksdag in Roeselare. Daar hebben we ons leven grotendeels opgebouwd en twee kinderen opgevoed. We startten vanaf nul een eigen zaak met atelier en winkel, gespecialiseerd in inoxverwerking. Na 16 jaar hielden we het voor bekeken. We wilden een rustiger leven leiden en verkochten met succes onze zaak. We gooiden ons leven over een andere boeg. Jo besloot om zijn ‘stiel’ - lassen en verwerken van inox - aan te leren aan de opkomende jeugd. Hij begon les te geven: eerst in Roeselare en daarna in Veurne. Zo leerden we de mooie Westhoek kennen. Het stond voor ons beide vast: als je we ooit nog zouden verhuizen, dan zeker naar de Westhoek! De streek met de mooie natuur en pittoreske dorpjes, hadden ons hart veroverd. Nooit gedacht dat dit werkelijkheid zou worden! Na drie jaar weg en weer pendelen tussen Roeselare en Veurne; na het verkrijgen van een ‘leeg nest’ bij het vertrek van onze zonen, besloten we dat het tijd was om onze horizonten te verruimen. We tastten voorzichtig af en bekeken de mogelijkheden. We waren ervan overtuigd dat we ook in deze streek onze toekomst verder konden uitbouwen. We zochten in de eerste plaats een gewone gezinswoning en ik zou wel iets vinden om nog een paar uur per week te gaan werken. We zouden dan wel zien. Alles kreeg een andere wending toen we per toeval een gerenoveerde hoeve vonden die dienst kon doen als B&B. Ik studeerde indertijd Toerisme, had mijn diploma behaald, en een oude droom kwam terug tot leven. Wat als ik nu van thuis uit zou werken en gasten ontvangen en begeleiden tijdens hun vakantie in de Westhoek? Ondertussen had Jo een vaste job gevonden als vakleerkracht in het toenmalige VTI van Veurne en ik kon mijn job thuis uitoefenen. Een heel goede combinatie! We waren meteen verliefd op het ‘Oud Moeshof’, onze B&B. Ik zag het helemaal voor mij: de aanpak, de inrichting, de ontvangst van gasten, enz. Ik kon mijn ding kwijt in het zelf inrichten van de kamers, het decoreren van de ruimtes en de tuin. Na een aantal zware maanden waarin we de B&B volledig moesten herinrichten, schilderen, aanpassen en op poten zetten, konden we eindelijk in 2015 openen. Van bij het begin was het een succes. Elk jaar weer groeide het aantal boekingen. Veel gasten kwamen jaarlijks terug, zelfs tot 2 of 3 keer per jaar! Het werden vrienden. Wat heb ik genoten van al die verhalen, van al die ontmoetingen. Het is een verrijking in mijn leven geweest. Iets wat niemand mij nog kan afnemen. © alle foto’s in dit artikel - Jo & Inge 2
Ik koester die momenten. Ook nu nog hebben we veel contact met gasten die vrienden voor het leven geworden zijn ! wonen, vinden wij top. De band met onze buren is zo goed: we helpen elkaar, delen met elkaar, .. zoals een buurt moet zijn. Vooral in deze zo vervelende tijden met zoveel negativisme, beseffen we des te meer dat het geluk in kleine en gewone dingen zit: je familie, je buren, de natuur,… Wat kunnen we genieten daarvan! Zo blij dat we een aantal jaren terug de keuze gemaakt hebben om naar hier te verhuizen, ondanks het onbegrip van familie en vrienden. Maar hier voelen we ons thuis. Na de verkoop van onze B&B beseften we ook dat we meer tijd hebben voor andere dingen. Jammer genoeg kwam aan mijn droom een veel te vroeg einde. Door gezondheidsproblemen waren we genoodzaakt om dit verhaal te beëindigen. Na een heel moeilijke en lange periode van twijfelen, opnieuw proberen, opnieuw met je neus op de feiten gedrukt te worden, nadenken, wakker liggen en uiteindelijk een beslissing te moeten nemen. We konden zo niet verder doen. Gezondheid gaat boven alles! We moesten opnieuw op zoek naar een woning. Eén ding stond vast: we blijven in de Westhoek ! We zoeken een woonplaats ergens in één van de vele mooie dorpjes van de streek. Vrij vlug vonden we onze nieuwe woning in Vinkem, Beauvoorde. Een dorp naar ons hart: klein, gezellig, pittoresk, aangenaam en zalige mensen. Nu wonen wij hier ongeveer een jaar en we houden meer en meer van de schoonheid en de stilte van dit dorp. Ik ga enorm graag wandelen in en rond het dorp en ontdek steeds weer wat nieuws. Het Prinsenhof waar wij 3 Het moet helemaal niet ingewikkeld en moeilijk te zijn om het naar je zin te maken. Ik probeer zo creatief mogelijk bezig te zijn. Ik hou van decoreren, bloemschikken, schilderen, enz. Alles wil ik wel eens leren en daarvoor volg ik een cursus in het volwassenonderwijs in Roeselare. Daarnaast heb ik mijn schouders gezet onder een vrijwilligersproject, het opstarten van een mamadepot in de streek. Dit is een initiatief van Ferm en samen met hen en andere vrijwilligers zijn we druk bezig om dit op te starten in Alveringem. Door corona is deze opstart echter vertraagd en uitgesteld, maar het komt er zeker! Dus: als iemand zich geroepen voelt om daaraan mee te werken: we zoeken nog vrijwilligers die wat tijd kunnen en willen vrijmaken om mensen te helpen. Voor meer uitleg kun je bij Ferm of bij mij terecht. Ook Jo is enorm blij met zijn keuze om indertijd in het onderwijs te stappen. Zo zie je maar hoe een leven kan lopen. Onverwachte wendingen kunnen je leven zoveel rijker maken. De Westhoek, Beauvoorde, Vinkem, noem maar op: de streek geeft je energie en zin in meer. Hier gaan we zeker nooit meer weg ! Daar kan ik mijn creativiteit kwijt en maak ik ook nog wat moois voor in en rond onze woning.
© foto - Robin Van den Bossche
1 Online Touch