Beauvoorde 28 november ’20 Mijn verblijf van drie weken zit er op. Het is een fantastische plek voor een schrijver of een dichter om te werken, zich te concentreren, het dorp is zo stil en rustig, schilderachtig en voor mij is het gebied, met plaatsnamen die tot de verbeelding spreken, volkomen nieuw. Er is veel te ontdekken, weidse landschappen, naar het zuiden toe golvend en groener, voor mij toch een soort buitenland. Het alleen-zijn maakt alert, de zintuigen staan op scherp, en dat is goed voor het schrijven. De kauwen zijn een gedicht waard, ze vliegen in groepen, jolig en rumoerig van de hoge bomen naar de bekjes in de gevel van de tweebeukige kerk waar nu het licht van de ondergaande zon op valt. Het was vandaag een prachtige dag. Als je ergens hebt verbleven, al was het een paar weken, raak je op een of andere manier toch gehecht aan de plek, ze neemt een vaste plaats in je herinneringen. Morgen keer ik terug naar Gent, niet eens zo ver, één provinciegrens moet ik overschrijden. Ik ben hier graag geweest. Miriam Van hee © foto’s - Stef Duron mijmering uit Beauvoorde... Het is koud en er hangt een lichte mist over de velden wanneer ik uit Ledegem vertrek, richting Beauvoorde. De verwarming wat hoger en radio één op de achtergrond. Ik hoor Hugo Camps, op zijn eigen, onnavolgbare wijze, een eerbetoon brengen aan 'gepensioneerd' nieuwsanker Martine Tanghe. Het is uitzonderlijk kalm op de weg. Mijn gedachten dwalen af naar wat ons bijna een jaar in de ban houdt, ons doen en vooral ons laten bepaalt: Covid19 ... Bij de eerste lockdown konden wij ruim twee maanden geen contact hebben met onze kleinkinderen, enkel eens sporadisch noodzakelijke boodschappen doen voor mijn bejaarde moeder (87). Gelukkig is zij nog heel clever en zelf geen vragende partij voor frequenter contact, omdat ze het gevaar ervan inziet. Ondertussen zijn we over de tweede piek heen en komt 2021 dichterbij. De maatregelen van het overlegcomité dwarsbomen alle plannen om er met Kerst en Oudejaar een gezellig familiefeest van te maken. Deze morgen kreeg mijn vrouw een telefoontje van ons dochter Katia. Ze voelde zich wat depri omdat we na al die jaren samen, nu elk in zijn eigen 'kot' moeten vieren … als je nog van 'vieren' kunt spreken … Ik voel met haar mee, ik zal het zeker ook erg missen. Onze 'bende' hangt goed samen. .. Maar anderzijds begrijp ik de noodzaak van de beperkingen, als we veel onnodige overlijdens willen vermijden. Ik voel me bevoorrecht, dat ik bij de tweede, gedeeltelijke lockdown toch verder mijn boekenwinkeltje mocht openhouden. Als ik in Beauvoorde aankom, is de mist nog wat dikker geworden. Geen mens op straat! Wanneer ik de winkel betreed, hoor ik boven gestommel in de schrijversresidentie. De bewoonster, Miriam Van hee, vertrekt vandaag na een verblijf van enkele weken. Met pak en zak komt ze de trap af. Na een korte afscheidsbabbel, laadt ze haar auto en begeeft zich op weg naar haar thuishaven… Sinds de schrijversresidentie in gebruik is, mocht ik al diverse, gekende en soms minder bekende auteurs ontmoeten. Het hoeven geen Brusselmansen of Aspes te zijn om een boeiend verhaal te brengen. Diversiteit is ook in de wereld van de literatuur een belangrijke factor. Wat is het hier zalig en verrijkend! Nu nog wat mensen met interesse voor boeken over de vloer … en het weekend is geslaagd! Johan Dezutter 40
13 Online Touch Home