raakte daar na z’n show aan de praat met bakker Max, ook over soorten hout geschikt om in te kerven en te snijden. Perelaar? Max had er liggen, je mag ze hebben, Willem. Hij nam ze mee naar Steenkerke. Daar kroop een Jezus uit. Willem en zijn lief Chris na het Vrede aan alle mensen van goede wille een schare kennissen met een wijntje en een hapje in hun huis, de vroegere herberg De Kroon. Waar nu in de voorplaats links zijn biljart staat en rechts de oude stoof met een buis die omhoog en kwartslag de schouw inkruipt. Te midden vele boeken op de tafel, saxen en gitaren tegen de wanden, en op de uitgesleten vloer de sporen van de tatsen van de soldatenbottines, waar ze hun laatste soldij verzopen, dat moesten ze toch niet sparen want de volgende dag sneuvelden ze misschien, in een loopgraaf aan de IJzer. >>> Ik mocht er altijd bij zijn, op zijn kerstbeschink, in De Kroon. Daar zaten of stonden we in z’n krochte, z’n spelonke, z’n hol… Dat schrijft, zegt en zingt hij zelf in z’n lied Mijn huus. Voor hem z’n kasteel, z’n burcht, zijn toevlucht, zijn droompaleis, zijn aards paradijs. Jezus stond daar achter de toog. Hij was een cafébaas, herbergier, kastelein, waard… Geloof je me niet? Het is nochtans waar, het staat in een heel oud volks kerstlied van begin de 16de eeuw, 500 jaar geleden: Jesus is die beste weert, dat weet ic wel Daer hi aen der tafelen sit, daer vaert men wel Hi is die weert ende hi salt ooc sijn Hi quijt die cost, hi betaelt den wyn Dat doet hi gheerne Ic waer so gheerne na deser tyt, in sine taverne. De dikke branken zijn z’n armen, en z’n benen zijn knoesten en knobbels uit de stam. En vannacht, kerstnacht, is Max hier in de kerk, met zijn vrouw José. Nog eens uit Zoersel gekomen om z’n perelaren Jezus in zijn 2005de levensjaar goeiedag te zeggen. Op z’n geboortedag. Om even te denken aan dat oude lied dat ze vroeger in de Kempen over die boreling in de kribbe zongen: Gij begint een noot te kraken, die heel bitter u zal smaken, over drieëndertig jaar… Knipoogt de perelaren Jezus, zegt hij: “Dag Max en José, zalig kerstfeest”? In de eerste jaren van de Steenkerkse nachtmis trakteerden © foto’s en tekst - Jan Huyghe Jozef en Maria in Steenkerke (Willem Vermandere) 13 Er is allang geen kerstbeschink meer in De Kroon. Dat was niet langer mogelijk. Al die herders, al die koningen? Die konden daar niet meer binnen, in die stal. Vanaf toen bleven ze buiten hete glühwein slurpen. En deze keer, 25 december 2004, een extra traktaat: wafeltjes van de kleine Ruben z’n vader en moeder. Zo is het ook een warme kerstnacht. Binnen en buiten. In de duisternis is er licht, leven. Een sprankel hoop, dat het hier ooit nog weleens beteren zal, zingt de zanger van Steenkerke, eleison, Kyrie eleison… Jan Huyghe
14 Online Touch Home