° 18 augustus 1939 + 9 mei 2019 voor Christiane Leven is balanceren Is evenwicht zoeken op het slappe koord Leven is je geven De ander vergeven Leven is zoeken En de rust niet vinden Leven voor anderen Zwijgend luisteren ‘Tante’ van Marieke Stubbe, de hommage Van Anita Vanscheeuwyck en ‘voor Christiane’ van Stefaan Duron schetsten een duidelijk beeld van wat zij voor Vinkem en Wulveringem - Beauvoorde - betekent. Leven is bemoedigen Helpende handen Leven is lachen Af en toe wenen Leven is stilstaan Alles op een rij Leven is zich afvragen Waarom leven wij? Leven is soms twijfel Beangstigend en moeilijk Leven is dienstbaar Jezelf wegcijferen Leven is mysterie Achter die glimlach … Stefaan Duron mei 2019 1 Bron: Zomernummer 37jg/2 - 2019 - De Beauvoordse Dorpsgazette
Tante Je was mijn groottante. Groot in alle betekenissen van het woord. Een grote dame, vol klasse, cultuur en levenswijsheden. We spraken dit nooit zo uit ‘groottante’, je was voor mij gewoon ‘tante Christiane’. Maar we spraken dit wel vaak uit, waardoor je een soort universele tante van iedereen werd … Je belangeloze inzet voor zoveel mensen en al de verschillende verenigingen sierde je. Eigenlijk teveel om op te noemen: vrijwilliger hier, vrijwilliger daar… een actieve, bezige bij. Een hippe tante ook, je kon over werkelijk alles een woordje meespreken, en als je dat niet kon dan luisterde je enorm goed. Je kon dan eens over je bril heen kijken terwijl je jouw woorden zocht om ze zo juist mogelijk te formuleren. Een vriendelijk woord voor iedereen, met raad en daad bijstaan, maar toch ook zonder teveel of te weinig te zeggen. Je hàd het gewoon. Je toonde je leeftijd totaal niet, niet in denken, niet in handelen. Iedereen kende jou en jij kende ook iedereen. Je hield van mensen. Van de mensen van jouw mooie Beauvoorde. Je had een manier om mensen te benaderen, die niemand je kan nadoen. Met stijl, met luisterbereidheid, met wijsheid, …helemaal jij. Toen ik op kot zat, kwam je me bezoeken. We maakten er een gezellig dagje Brugge van. Jij wilde trakteren. “A ja Marie”, zei je, “want jij bent de student hé. Tante zal trakteren.” Een tijd later kwam je me tweemaal bezoeken in de materniteit en ook in ons huis sprong je even binnen om de kroost te bekijken. De kinderen kenden je maar al te goed en noemen je ook ‘tante Christiane’… Je was verzot op mooie dingen: kunst, toneel, antiek ... en je had er het gevoel voor. Op familiefeesten werd er vroeger gezongen, je was er ook als de kippen bij toen er liedjes aangeheven werden. Laatst zong je nog ‘Op de vismarkt’, toen we allen samen waren. Je kon vertellen over vroeger van metje Zellie en pa en ma Queecker en je vond het tof dat er interesse was hiervoor. Thuis kon je altijd terugvallen op je rustige baken, je rots in de branding, nonkel Gerard. Jullie stoeltjeshuis was een gezellige ontmoetingsplaats waar iedereen altijd welgekomen was. Toen je ons de laatste keer een Cornetje aanbood, dachten we nog dat het een ijsje was. Wat hebben we daar nog goed om gelachten toen we het bier op de tafel zagen staan … Christiane en Marieke De keerzijde van jouw enorm sociaal netwerk en bewogenheid kenden weinig mensen. Dit hield je liever verborgen. Maar thuis, bij nonkel en je meest dierbaren kwam dit wel naar boven. Je kon deze knop niet meer uitzetten, jammer genoeg, de donkere kant haalde de bovenhand, het was genoeg geweest voor je. We zullen je keuze aanvaarden, hoe moeilijk ook en we zullen je altijd blijven herinneren als onze ‘tante Christiane’. Marieke Stubbe 2 Bron: Zomernummer 37jg/2 - 2019 - De Beauvoordse Dorpsgazette
... Tante Christiane was een heel aangenaam en sociaal mens. Ze was vele, vele, vele jaren actief in onze toneelgilde. Als actrice, als bestuurslid, als secretaresse, als medewerkster, … Soms zorgde ze voor de tekststeun (bij wagenspel of cabaret) maar ook voor de decoraankleding. Ze was ook kledijdeskundige. Ze wist altijd voor iedereen een kleedje of een hoed, een pelzen frak of een das uit haar persoonlijke collectie of uit de collectie van de Sint-Omaarsgilde te toveren. Ze had ergens nog wel oude glazen liggen, een rieten mand, lange handschoenen of een antieken bril. Christiane en Anita Ze was er ook altijd als eerste bij om een handje toe te steken als er een feestje werd georganiseerd. Ze deed boodschappen, hielp mee klaarzetten, opruimen en afwassen. Of … zelf een toneelstukje mee in mekaar helpen steken voor een of ander feestje, bij de Sint-Omaarsgilde of bij familie, vrienden of buren. Ze zorgde ook graag zelf voor de leute, was heel graag bij de mensen, dat was duidelijk. Tante Christiane was een bezige bij in haar geliefde Beauvoorde. Na een actief ‘boerenleven’ in Houtem kwam ze met Gerard naar hun oh zo mooi idyllisch huisje wonen in Vinkem, bij de kerk. Dat ze, samen met Gerard, groene vingers had was (is) bewonderenswaardig. Haar tuin is een pallet van kleuren. Vele soorten bloemen en planten, lente- zomer- herfst- en winterbloeiers. Hoog en laag. Kleine terrasjes, kunstwerkjes … Een tuin om van en in te dromen. Ze werd hier ook steeds voor geprezen. Toeristen stonden even stil om haar tuin te bewonderen en om een praatje te slaan. In hun huisje of tuintje was je altijd welgekomen. Voor een babbel, met een vruchtensapje in de zomer of een druppel in de winter. Tante Christiane zat nooit stil. Ze was actief in heel wat verenigingen in Beauvoorde. Was het nu bij de gezinsbond of de plattelandsvrouwen, één van de leesmoeders van onze basisschool de 1000poot, bij de orde van de Driekoningen, als plaatselijke gids of als vrijwilliger in het kasteel van Beauvoorde. Overal kwam je Christiantje tegen. En kwam je ze niet tegen, dan hoorde je ze zingen, in het plaatselijk koor. Ze bewaakte de kunstwerken bij tentoonstellingen in de kerk of verkocht vrijwillig de boeken in de Snuffelhoek. Samen met een aantal andere mensen was ze actief in het opbouwwerk en de VVV. Ze stond mee aan de wieg van het mooie Beauvoorde … Ze was leergierig en had interesse voor zowel cultuur, natuur, landbouw als voor toerisme of geschiedenis. Ook over de schreve werd ze regelmatig gespot. En ik ben ervan overtuigd dat ik nog veel niet heb opgesomd … Zag je Christiane ergens anders, dan was het gegarandeerd op haar fiets. Alleen maar ook veel met Gerard. Fietsen was hun grote passie. 120 km per dag was voor hen meer dan normaal. De ronde van Vlaanderen, slapen bij de fietsvrienden. En Gerard had en heeft geen gps nodig. Pas enkele jaren geleden wisselden ze hun stalen ros voor een elektrische. En weer reden ze vele kilometers langs Vlaamse velden. Ach, zo kan ik uren doorgaan, uren vertellen over tante Christiane. Ik ben ervan overtuigd dat ook jullie mooie verhalen hebben, mooie anekdotes. Het ganse weekend flitsten er mooie herinneringen door mijn hoofd. We hebben samen gelachen in mooie dagen, gehuild in moeilijke dagen … Ik koester samen met jullie de mooie momenten … Tante Christiane blijft voor altijd in ons hart. Ze was een vrouw, een DAME om U tegen te zeggen. Bedankt tante Christiane voor de vele fijne momenten, bedankt dat je er was, bedankt voor je liefde en je warmte die je ons gaf ! Bedankt manusje van alles ! Het afscheid van jou, tante Christiane, valt ons allen heel zwaar. Je blijft voor altijd in ons hart, we zullen je nooit vergeten. We zullen je missen ! … Het bestuur en de leden van de Sint-Omaarsgilde wensen dan ook hun diepste medeleven te betuigen aan Gerard en de ganse familie ! We wensen hen heel veel sterkte namens het bestuur van de Sint-Omaarsgilde en namens mezelf en Dany. Anita Vanscheeuwyck - Uittreksel uit het bericht aan de leden van de Beauvoordse toneelgilde Sint-Omaar - 3 © foto’s - Toneelgilde Sint-Omaar Bron: Zomernummer 37jg/2 - 2019 - De Beauvoordse Dorpsgazette
1 Online Touch