Tante Je was mijn groottante. Groot in alle betekenissen van het woord. Een grote dame, vol klasse, cultuur en levenswijsheden. We spraken dit nooit zo uit ‘groottante’, je was voor mij gewoon ‘tante Christiane’. Maar we spraken dit wel vaak uit, waardoor je een soort universele tante van iedereen werd … Je belangeloze inzet voor zoveel mensen en al de verschillende verenigingen sierde je. Eigenlijk teveel om op te noemen: vrijwilliger hier, vrijwilliger daar… een actieve, bezige bij. Een hippe tante ook, je kon over werkelijk alles een woordje meespreken, en als je dat niet kon dan luisterde je enorm goed. Je kon dan eens over je bril heen kijken terwijl je jouw woorden zocht om ze zo juist mogelijk te formuleren. Een vriendelijk woord voor iedereen, met raad en daad bijstaan, maar toch ook zonder teveel of te weinig te zeggen. Je hàd het gewoon. Je toonde je leeftijd totaal niet, niet in denken, niet in handelen. Iedereen kende jou en jij kende ook iedereen. Je hield van mensen. Van de mensen van jouw mooie Beauvoorde. Je had een manier om mensen te benaderen, die niemand je kan nadoen. Met stijl, met luisterbereidheid, met wijsheid, …helemaal jij. Toen ik op kot zat, kwam je me bezoeken. We maakten er een gezellig dagje Brugge van. Jij wilde trakteren. “A ja Marie”, zei je, “want jij bent de student hé. Tante zal trakteren.” Een tijd later kwam je me tweemaal bezoeken in de materniteit en ook in ons huis sprong je even binnen om de kroost te bekijken. De kinderen kenden je maar al te goed en noemen je ook ‘tante Christiane’… Je was verzot op mooie dingen: kunst, toneel, antiek ... en je had er het gevoel voor. Op familiefeesten werd er vroeger gezongen, je was er ook als de kippen bij toen er liedjes aangeheven werden. Laatst zong je nog ‘Op de vismarkt’, toen we allen samen waren. Je kon vertellen over vroeger van metje Zellie en pa en ma Queecker en je vond het tof dat er interesse was hiervoor. Thuis kon je altijd terugvallen op je rustige baken, je rots in de branding, nonkel Gerard. Jullie stoeltjeshuis was een gezellige ontmoetingsplaats waar iedereen altijd welgekomen was. Toen je ons de laatste keer een Cornetje aanbood, dachten we nog dat het een ijsje was. Wat hebben we daar nog goed om gelachten toen we het bier op de tafel zagen staan … Christiane en Marieke De keerzijde van jouw enorm sociaal netwerk en bewogenheid kenden weinig mensen. Dit hield je liever verborgen. Maar thuis, bij nonkel en je meest dierbaren kwam dit wel naar boven. Je kon deze knop niet meer uitzetten, jammer genoeg, de donkere kant haalde de bovenhand, het was genoeg geweest voor je. We zullen je keuze aanvaarden, hoe moeilijk ook en we zullen je altijd blijven herinneren als onze ‘tante Christiane’. Marieke Stubbe 2 Bron: Zomernummer 37jg/2 - 2019 - De Beauvoordse Dorpsgazette
3 Online Touch Home