tweelingbroers Herman en Eric deel 1 Beste Beauvoordenaren Ik weet niet of het de andere 85-plussers al eens is overkomen dat de jeugdherinneringen zich plots beginnen op te dringen. Dat men de noodzaak aanvoelt die toch maar op te tekenen? Om mij te situeren, zeg ik u dat ik geboren ben in 1934 als tweelingbroer van Eric Missinne (foto boven: links Herman, naast Eric). Hiernaast zie je mijn geboortehuis van toen. Ook een foto van tijdens WO1 met aanpalend, het gebombardeerde klooster van de meisjesschool. De menner is Jozef Huyghe, vader van Thérèse. De recente kleurenfoto - anno 2020. Eric en ikzelf waren nummer vijf en zes en vier jaar later werd onze jongste zus Paula de rij komen afsluiten. Op de familiefoto zie je van links naar rechts - achteraan: Maria, Jozef, Lieve - vooraan: Cyriel Missinne, Herman, Odiel, Eric, Paula, Lisa Vercruysse Ik wil wat verhalen neerschrijven. Ook verhalen waar ik niet zo fier op ben, maar die mijn jeugd mee hebben getekend. Zo is er het verhaal van onze buurvrouw van rechtover, Bertha Ryckeboer en haar ‘keunebuk’. Berta was getrouwd met Fons, een veekoopman die ook een beenhouwerij en een café uitbaatte (zie foto bovenaan volgende pagina) op de hoek van de straat die uitloopt op Vinkemdorp, huidige Vinkemstraat. Ons huis, zo heb ik later vernomen, was eigendom van het kasteel. Ooit woonde daar een notaris. Hij verplaatste zich met paard en koets, want in een van de bijgebouwen, waar ons keunekot was, hing er een voederbak voor het hooi. Mijn broer Eric en ikzelf hebben die voederbak van de muurwand verwijderd. Het kasteel Beauvoorde werd bij legaat door Arthur Merghelynck geschonken aan de Vlaamse Academie voor Taal– en Letterkunde, die de gift enkel wilde aanvaarden mits toevoeging van enkele hofsteden en burgerhuizen. Die extra’s waren noodzakelijk om met de opbrengsten de onderhoudskosten van het kasteel te betalen. Net als wij had buurvrouw Bertha een aantal konijnen. Spijtig genoeg bezat ze geen keunebuk om voor kleintjes te helpen zorgen. 1
2 Online Touch Home