deel 5 tweelingbroers Herman en Eric Waarom ik geen legerdienst heb verricht … Tijdens mijn laatste jaar te Leuven werd ik opgeroepen naar het gekende Klein Kasteeltje voor de drie dagen in voorbereiding van mijn legerdienst. Het zal je bekend zijn dat er altijd een doktersonderzoek aan te pas komt. Ik ga nooit vergeten - toen ik na het onderzoek het kleedhokje uitstapte - dat de dokter mij zei: “Ik twijfel een beetje over wat ik moet doen … Wilt u zich nog eens uitkleden.” Voor mij geen probleem, alhoewel dit eigenaardig overkwam. Met zijn stethoscoop op mijn borstkas luisterde hij opnieuw aandachtig. Na een voor mij vrij lange tijd zei hij: “Sorry meneer. Ik kan u geen uitsluitsel geven. Ik stuur u voor verder onderzoek naar het militair hospitaal te Gent.” Daar verbleef ik een drietal dagen. Ik bracht het thuisfront op de hoogte van dit verder onderzoek en vernam het slechte nieuws van vader. Over het onderzoek in het hospitaal kan ik kort zijn: ik werd uitgesteld. Op mijn vraag naar de reden kreeg ik geen antwoord. Zodra ik thuiskwam bracht ik onze huisdokter Frans Maeyaert te Veurne onmiddellijk op de hoogte. Hij ging niet akkoord met de werkwijze van het Ministerie van Landsverdediging: zij moesten hém op de hoogte gebracht hebben van dit extra onderzoek. Uiteindelijk kreeg hij een antwoord op zijn schrijven. Dit document heb ik als souvenir bewaard. “Een verdachte verstopping van de hoofdslagader” Dokter Maeyaert, die mij sinds mijn geboorte volgt was enigszins verwonderd over deze reden. Hij onderzocht me grondig en concludeerde: “Ik heb lang genoeg geluisterd, maar wees gerust: je mankeert helemaal niets”. Zijn diagnose zal wel kloppen. Zoniet, … dan kon ik vandaag deze jeugdherinneringen niet schrijven. Trouwens kan ik hierbij aanvullen dat ik bij mijn job in Waterschei, samen met een collegamijningenieur, aangesteld werd om in geval van een mijnramp de reddingsploeg van André Dumont te leiden. Voor die job waren er om de twee maanden trainingsoefeningen voorzien, waarbij zware fysieke inspanningen moesten geleverd worden. Vóór en na elke oefening was er een doktersonderzoek. Nooit heeft de dokter van dienst enige opmerking gemaakt. Het vermoeden van een fysisch mankement zal wel heel minimaal geweest zijn. En … daar stond ik dan. Ga maar eens werk zoeken met de melding dat ik vermoedelijk nog mijn legerdienst moest doen. Men kon je driemaal oproepen en uitstellen … om het vierde jaar te beslissen. Ik zag maar één oplossing en dat was werk gaan zoeken in de ondergrond want na twee jaar werd men 15 - op morele grond - vrijgesteld van legerdienst. Zo stond het in de wet. Ik vond een job als ingenieur in de Kolenmijn André Dumont in Waterschei, een job die ik heel graag deed. Ik hoor je al denken: waarom zijt ge daar niet gebleven? Wel, op zekere dag hoorde ik van collega’s van de mijn in Houthalen - eveneens eigendom van de Generale Maatschappij - dat men enige tijd later de mijn zou sluiten. Je kon je dan aanmelden in één van hun bedrijven in Wallonië. Toch een zaak om over na te denken. Het viel mij steeds op hoe sterk de solidariteit onder het personeel was, los van hun opdrachtniveau en opleiding. Een voorbeeld om dit duidelijk te maken.
16 Online Touch Home