Ik was nog maar enkele maanden in dienst en had nog helemaal geen ervaring met de dagelijks krakende geluiden in de ondergrond en of die al dan niet de voorbode waren van een instorting. Dat leer je pas na jaren! Op een bepaalde werkdag was ik op weg in een ondergrondse gang waar kolen werden gewonnen. In die omgeving waar de mijnwerkers bezig waren. hoorde ik nietverontrustende geluiden Zij hadden mij gezien en gemerkt dat ik nog een nieuwe, jonge ingenieur was. Ze gaven mij een teken om daar weg te komen. Niet te geloven: ik was nog geen tien meter verder of de boel viel in. Ik ben die man voor eeuwig en altijd dankbaar. Dat getuigt van solidariteit op alle niveaus. Dat vergeet ik nooit! Anekdotes die mij blijven achtervolgen Op een dag vertrok ik naar de mijn. Ik zag er een elektricien aankomen. Hij droeg iets onder de arm. “U hebt daar blijkbaar iets bij”, vroeg ik Jean. “Ja, er is daar een ongeval gebeurd. Een mijnwerker heeft bij het vervangen van een riem van de kolentransportband zijn hand te laat teruggetrokken, waarbij hij zijn arm verloor. Die kompel is al naar boven vertrokken zonder zijn arm mee te nemen. Ik breng die naar boven. Misschien kunnen ze in het ziekenhuis die terug aanzetten. Dit verhaal blijft bij mij nog steeds nazinderen, geloof me! Een andere keer werd een kolenpitter geëlektrocuteerd. Je moet weten dat er in de mijn van André Dumont jaarlijks zo’n zeven al dan niet dodelijke ongevallen gebeurden. 2 Bij een ongeval bovengronds komt het parket ter plaatse. Ondergronds is dit de taak van het Mijnwezen. En zo gebeurde het dat ik bij de Directie werd ontboden. In de namiddag zou het Mijnwezen ter plaatse komen om een onderzoek uit te voeren. Ik kreeg het bevel onmiddellijk met de hoofdelektricien de mijn af te dalen om de zaak in orde te brengen. Bij het buitengaan zei de directeur: “Zorg dat dit in orde komt. En goed onthouden: u weet van niets!”. “Ja, mijnheer de directeur, goed begrepen”. En zo gebeurde het: een bevel was een bevel.
3 Online Touch Home