Bianka blogt (weer) BERENJACHT Blijf thuis. Vermijd drukte. De anderhalvemetersamenleving. Sinds mijn laatste blog is er nogal wat veranderd. In de eerste weken van de coronacrisis maakte ik me veel zorgen. Ik sliep slecht, checkte de hele dag door het nieuws en bleef angstvallig mijn handen wassen. Nu zit ik nog steeds veel binnen, maar de angst is verdwenen. Gewenning is er voor in de plaats gekomen: het is nu het nieuwe normaal. Toch is niet alles koek en ei. Ik mis intimiteit. Een knuffel of gewoon een hand op mijn arm. In tijden van crisis hebben we juist de neiging om elkaar op te zoeken, maar bij een pandemie kan dat beter niet face to face. Gelukkig kunnen we in deze moderne tijd videobellen. Zo praat ik toch nog veel met familie en vrienden. BIANKA HOLTERMANN kreeg een donornier van haar vader. Ze schrijft en blogt over de invloed van nierproblemen op haar dagelijks leven. Begin dit jaar stopte ze met bloggen in Wisselwerking, maar ze wilde nu toch nog graag een blog over corona maken. Al haar blogs lezen? Kijk op www.nvn.nl onder de menuknop ‘Publicaties’, klik daar op ‘Columns’. Om toch in contact te blijven, worden allerlei creatieve initiatieven bedacht. Een berenjacht, waarbij knuffels voor het raam geplaatst worden voor kleine kinderen om te spotten. Of een orkest op de stoep van een bejaardenhuis, zodat bij de ouderen van dagen toch nog iets te beleven valt. Bij eenzaamheid wordt ook niet gelijk gedacht aan dertigers. Toch blijkt uit onderzoek van I&O Research dat vooral jongeren zich eenzaam voelen. Die trekken er normaliter vaker op uit en hun sociale leven speelt zich af op school of werk. Dat kan nu minder of niet. Omdat ik minder doe, haal ik veel uit wat ik wel doe Toch blijf ik optimistisch. Een deel van ons chronisch zieken stond al aan de zijlijn. Zo zat ik voorheen ook al vaak thuis. Ook moest ik zien om te gaan met de teleurstelling als een concert of feest voor mij niet doorging. Nu geldt dat voor iedereen. En juist omdat ik minder doe, haal ik veel uit wat ik wel doe. Bij mijn ouders in de tuin zitten, weliswaar op 2 meter afstand. Of mijn foto’s van de afgelopen 20 jaar eindelijk eens inplakken en al die vakanties in gedachten herbeleven. Ook heb ik nog nooit zoveel bewogen als nu. Terwijl ik voorheen eens per week zwom, stap ik nu iedere keer dat ik me verveel op de hometrainer. En dat is best vaak. Het lijkt erop dat het nog wel even gaat duren voor er een vaccin is. Met legpuzzels, lezen op het balkon en lachen aan de telefoon kom ik die tijd vast wel door. Het missen van lichamelijk contact blijft afzien. Toen ik mijn oude knuffel voor de berenjacht tevoorschijn haalde, heb ik die dus eerst zelf even hartstochtelijk geknuffeld. 6 Wisselwerking 2020 FOTO: INGRID PIENEMAN
7 Online Touch Home