JONG&AMBTENAAR ‘Ik ben een water-man’ H ij had een technische opleiding afgerond, dus zocht Pieter Dijkstra (32) destijds naar een technische functie. Die vond hij bij het internationale aannemings/baggerbedrijf Van Oord. ‘Ik heb onder meer in Qatar en Tunesië gewoond.’ Een dynamische tijd met bijbehorende levensstijl en internationale collega’s. ‘Die cultuur mis ik nu weleens’, zegt hij. Maar het leven in het buitenland veranderde veel aan zijn sociale leven. Hij besloot een baan in Nederland te zoeken. ‘Ik wilde wat ánders, aan de andere kant van de tafel zitten.’ Bij Rijkswaterstaat kon dat: ‘Geen programma van eisen uitvoeren, maar het zelf schrijven. Verder kijken dan alleen de techniek. Zorgen dat wát je laat bouwen, een 8 of een 10 wordt.’ Hij zat in het baggerwerk, van de Westerschelde tot aan de Waddenzee, deed projecten in het onderhoud aan de weg, was betrokken bij heel uiteenlopende opdrachten zoals de scheepsberging van de gezonken Baltic Ace en NAAM: Pieter Dijkstra LEEFTIJD: 32 jaar FUNCTIE: Senior projectmanager BIJ: Waterschap Hollandse Delta OPLEIDING: Bachelor civiele techniek, Hanzehogeschool Groningen de ‘redding’ van vogeleiland Griend. Na zeven jaar bij RWS was hem duidelijk: ‘Ik werk graag bij de overheid én ben meer een water- dan een wegen-man’. Bij Waterschap Hollandse Delta lonkte een nieuw perspectief: het politiek-bestuurlijke karakter in het werk. Pieter: ‘Er zijn gevoeligheden. Het gaat om meer belangen dan alleen het projectresultaat. Je zit met bestuurders en beslissers om tafel om meerwaarde te creëren; iets goeds voor de samenleving neer te zetten. Samen moet je eruit komen en kijken: krijgen we allemaal wat we willen.’ De combinatie van expertise en belangen zorgt ervoor dat projecten ‘rijker’ worden, merkt hij. ‘Het draait niet alleen om de techniek of om de vraag of het een brug of een tunnel moet worden, maar vooral: kan het méér betekenen? Als dat lukt, is het echt kicken.’ Van Ghana naar de Graanrepubliek M et een bachelor planologie zou een baan bij een adviesbureau als Arcadis een logische keuze zijn. Met zijn master en onderzoeksstages in respectievelijk Ghana en Kenia, zou je Rick Brinks (23) eerder bij een internationale organisatie als Cordaid of Oxfam Novib verwachten. Maar nee: ook al had hij nooit nagedacht over een baan bij de overheid, hij heeft het enorm naar zijn zin bij de gemeente Oldambt in NoordoostGroningen. Na een dag meelopen met een kennis die bij de provincie Drenthe werkt, zag hij een carrière als ambtenaar ineens als begerenswaardige optie. ‘Het bleek zó gevarieerd. En ik ben altijd al breed geïnteresseerd geweest, heb ook nog een minor Archeologie gedaan.’ Deze streek is heel bijzonder, vindt hij. ‘Als je al dat prachtige erfgoed wilt behouden, dan moet je het inzetten.’ In Groningen hoeft dat gelukkig niet op de manier die hij bij de Masai zag, ‘waar mensen ‘s ochtends hun pakje aantrekken en een toneelstukje opvoeren’. Hoe het wel kan, dat onderzoekt hij nu als NAAM: Rick Brinks LEEFTIJD: 23 jaar FUNCTIE: Beleidsmedewerker Erfgoed, Toerisme en Recreatie BIJ: Gemeente Oldambt OPLEIDING: Bachelor Sociale Geografie en Planologie (Rijksuniversiteit Groningen); master International Development Studies (Universiteit Utrecht) beleidsadviseur. Rick is betrokken bij projecten als het waddentoerisme, de herinrichting van een joodse begraafplaats en de ontwikkeling van arrangementen en routes rondom het thema Graanrepubliek. Hij houdt van deze streek, die zo’n rijke historie heeft. Het verleden als graanschuur is natuurlijk een paradepaardje, sinds het succes van het boek van Frank Westerman. ‘Maar er is veel meer, dat is bij de buitenwereld vrij onbekend.’ Zoals? ‘De Slag bij Heiligerlee aan het begin van de Tachtigjarige Oorlog speelde zich hier af, en Winschoten had voor de Tweede Wereldoorlog, na Amsterdam, procentueel het grootste aantal joodse inwoners van Nederland.’ Deze rijke geschiedenis wil hij uitdragen. ‘De combinatie van erfgoed en toerisme is enorm kansrijk.’ 41
42 Online Touch Home