34

JONG&AMBTENAAR MET DE SPEEDBOOT NAAR DIVERSITEIT EN INCLUSIVITEIT Iedereen moet mee kunnen doen in de organisatie en in de samenleving. ‘Al is soms een beetje aanpassing voor nodig’, vindt Kyan Hanssen. D at Fatima minder kans heeft op een baan dan Annemieke is oneerlijk. Als Annemieke met evenveel ervaring en uren hetzelfde werk doet als Joris, klopt het niet dat zij minder verdient. Wordt Joris door zijn chef Michel gepest omdat hij op mannen valt, dan heet dat discriminatie. Kan Michel het gebouw slechts met de grootst mogelijke moeite binnen met zijn scootmobiel, dan is dat niet in de haak. Verzonnen voorbeelden, maar ze konden uit het leven gegrepen zijn. ‘Zulke sociale aspecten vinden mensen vaak pas belangrijk als ze er persoonlijk mee in aanraking komen’, weet Kyan. Uit eigen ervaring: ‘Ik ben een homoseksuele man. Daarnaast heb ik een auditieve beperking.’ De overheid moet extra haar best doen om verschillen acceptabel en werkbaar te maken, is zijn overtuiging. ‘Wij moeten een afspiegeling zijn van de maatschappij en het goede voorbeeld geven. Of dat nou gaat over de toegankelijkheid van een gebouw, of de manier waarop we anderen tegemoet treden.’ Met collega’s volgde hij een training over diversiteit en inclusiviteit. Samen met hen adviseert hij hierover, naast zijn dagelijkse werk als informatiespecialist. ‘Heerlen is bezig met een interne organisatieverandering. Om daaraan bij te dragen hebben we zogeheten speedbootjes in het leven geroepen; werkgroepjes van enthousiaste collega’s die over een bepaald onderwerp meedenken. Niet de beleidsmakers, maar juist ervaringsdeskundigen.’ Een van de eerste acties was het in kaart brengen van de stand van zaken: ‘Hoe inclusief en divers is ons personeelsbestand? En hoe staat het met onze werving- en selectieprocedures? Die waren nogal ouderwets, naar ons idee. Het mag wel wat diverser en inclusiever in Heerlen.’ REGENBOOGZEBRA Met het laten aanbrengen van een regenboogzebra is een gemeente er niet. Toch is dat naar de mening van Kyan geen symboolpolitiek. ‘Een leuk voorbeeld juist, want ik houd me in mijn dagelijks werk bezig met de openbare ruimte. Volgens de Wegenverkeerswet mag een Pride-zebrapad 34 geen voetgangersoversteekplaats heten. Die moet zwartwitte belijning hebben. Maar ik zie zo’n zebrapad als teken van solidariteit. Mensen laten zien dat ze welkom zijn, en dat als gemeente ook uitstralen!’ Kost het moeite anderen ervan te overtuigen dat het accepteren en faciliteren van verschillen belang is? ‘Tijdens bijeenkomsten zie je vaak dezelfde gezichten. De mensen die toch al voor diversiviteit en inclusiviteit openstaan’, erkent Kyan. Bij gender en identiteit bijvoorbeeld heeft acceptatie best wat voeten in aarde: ‘Ons vernieuwde stadskantoor en raadhuis hebben genderneutrale toiletten. Dat bracht aardig wat discussie op gang’, vertelt hij. Geleidelijk zal dat veranderen, is zijn persoonlijke theorie. ‘Een gedragscode helpt niet. Maar veel jongeren groeien met diversiteit en inclusie op, net als met digitale technologie. Er zijn uitzonderingen, maar bij oudere witte meneren is dat vaak minder het geval.’ De omslag mag van hem sneller komen, maar Kyan is optimist. ‘De laatste tien, vijftien jaar is het in een stroomversnelling gekomen dat mensen zichzelf durven en mógen zijn.’ NAAM: n LJ: 33 FC: s a & If BIJ g len OG W fgt

35 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication