niet van bewust dat dit ook een vorm van archiveren is. Voor ons als gemeente zijn dat interessante bronnen.’ THUIS IN AMSTERDAM Een van de in het oog springende recente projecten van het archief waarin sociale media een cruciale rol spelen is ‘Thuis in Amsterdam’. Daarmee hopen Migiza en haar collega’s onderbelichte groepen Amsterdammers een plek te geven in het Stadsarchief. De eerste groep waar het archief mee aan de slag ging bestaat uit Amsterdammers met Aziatische roots. Hun is gevraagd hun ‘thuisgevoel’ in Amsterdam weer te geven, onder andere op het Instagram-account adams.archief. Het idee, volgens Migiza: ‘Hun zowel letterlijk als figuurlijk een stem in het archief geven. Ze bepalen zélf hoe ze worden gerepresenteerd.’ ‘ Onderbelichte groepen moeten een plek krijgen’ NM: Mig p LEEFTIJD: 31 FUC: H f J g m OG: W iiwp r b n De kroon op het werk is een fotoboek met verhalen en gedichten, dat inmiddels feestelijk is gepresenteerd. Het wordt toegevoegd aan de collectie, evenals het Instagram-account. Migiza: ‘We vroegen de deelnemers: waar doen we de presentatie? In het Stadsarchief of elders? Het gebouw nodigt van buitenaf niet zeer uit. Zij antwoordden: nee, wij willen juist ín het gebouw. Door mee te werken aan het project eisen we onze plek in het Stadsarchief op, ook fysiek.’ Behalve op het ‘officiële’ Instagram-account deelden de makers veel op hun eigen kanaal. Ze fungeren zo als ambassadeurs: ‘Betere reclame kun je niet hebben!’ tie worden van de stad Amsterdam. Ze moet weerspiegelen wat en wie je ziet als je uit het raam kijkt. Het moet een Stadsarchief zijn voor álle Amsterdammers. Een enorme en ambitieuze opgave, maar we moeten het wel doen.’ Het talrijkst zijn papieren documenten, maar ook cassettebandjes, cd-roms en videobanden. ‘We beheren ongeveer 60 kilometer aan analoog archief’, zegt ze. ‘Plus zo’n 130 terabyte aan digitaal archief.’ Relatief recent zijn ook de eerste Twitter- (nu X) en Instagram-accounts toegevoegd. ‘Mensen schrijven nog steeds veel op papier, maar ook op social media-accounts’, legt Migiza uit. ‘Ze zijn zich er meestal 57 SLAVERNIJVERLEDEN Met haar Surinaamse achtergrond is Migiza zich zeer bewust van het belang van het belang van meer perspectieven in het archief, onder meer die van het slavernijverleden. ‘Als je geen onderdeel van de plekken waar de geschiedenis bewaard wordt of niet genoemd wordt, is het of je niet hebt bestaan. Dat is pijnlijk.’ Ze quote een van haar collega’s bij de gemeente Amsterdam: ‘Wie bepaalt wat we bewaren, heeft macht over onze herinneringen. Dat kwam bij mij heel erg binnen.’ De stad Amsterdam telt om en nabij 180 nationaliteiten en daarnaast veel nazaten van verschillende etnische groepen. Gaat het Stadsarchief ook hún thuisgevoel vergroten? Migiza lacht: ‘Die vraag kwam ook van deelnemers. Zou het niet gaaf zijn om dit ook met andere groepen zo op te pakken? Met dat enthousiasme in het achterhoofd wil ik dit project graag voortzetten.’
58 Online Touch Home