13

Blik op Zeewolde - oktober 2020 Varia De schakelaar van Leon is kapot ‘Dit is mijn redding geweest’, zegt Leon van den Goorbergh over de stichting van Dick Kleijn. ‘Anders zou ik nu thuiszitten en van op de bank zitten, is nog nooit iemand beter geworden.’ Door Max Wolters ‘Dit is goed voor mijn genezing. Buiten in het bos werken en praten met collega’s die hetzelfde hebben, die aan een half woord genoeg hebben. We werken zelf aan ons herstel, je kan veel nadenken en hard werken afwisselen. We werken alleen met de hand en in een dagritme, want het is wel de bedoeling dat je terug gaat naar de maatschappij. Niemand oordeelt of veroordeelt. Als het niet goed met iemand gaat, zien we dat en trekken aan de bel. In het bos kun je kijken hoe ver je kan gaan.’ Een eerdere afspraak ging niet door. Hij kreeg in het bos een soort van epilepsie aanval en werd met de ambulance afgevoerd. De neuroloog zei: pure spanning / stress aanval, net als de hartinfarct die hij vorig jaar kreeg en waarvoor hij in het ziekenhuis werd opgenomen. Ook eerder kreeg hij uitval van zijn benen, waarvoor hij zes maanden in een kliniek werd opgenomen.’ Leon, jarenlang wijkagent in Zeewolde heeft PTSS, post traumatische stress stoornis. ‘Hoe je er aan komt? Voornamelijk door je niet te uiten, niet te praten over wat je meemaakt.’ Dat deed hij niet als politieman, maar ook niet daarvoor, toen hij marinier was. De verhanging van een naaste collega, een zware aanrijding met doden, aanwezig bij de opgraving van de vermoorde Anne Faber, een biljartbal die van achter naar hem werd geworpen en op centimeters na zijn hoofd miste. ‘Ik heb heel veel meegemaakt, maar alles genegeerd en gewoon doorgegaan. Ik dacht: ik laat me niet kisten. Doorgaan hè, dat zit er in. Ik weet nu dat als je je goed kunt uitten, dat misschien wel 80 procent scheelt.’ Een collega meldde zich wel af en kreeg meteen de diagnose PTSS, een door de politie nu erkende beroepsziekte. ‘De maatschappij is steeds hectischer, er komt meer op de politie af, niet vreemd dat dit steeds meer collega’s overkomt.’ Leon heeft het 15 jaar lang ontkend en heeft PTSS nu geestelijk én lichamelijk. Wat hij meemaakte, stapelde zich op. Hij herbeleeft aangrijpende gebeurtenissen maar de ‘trigger’, de oorzaak van de stoornis, is nog niet gevonden. Zijn geheugen is bijna helemaal weg. ‘Ook de leuke dingen.’ Met dubbele tong praten en als een dronkenman lopen hoorde er ook bij. ‘Wat tussen je oren gebeurt, werkt door in je lichaam. Mijn werk kon ik nog wel doen, maar je gaat wel dingen vermijden, drukte bijvoorbeeld. Achter boeven aanrennen, snel handelen, dat kon niet meer. Eén van de laatste acties waar ik bij betrokken was, was een opstootje bij de Groene Schuur. We stonden in linie en ik wilde iemand wegduwen met mijn wapenstok, voor ik het wist lag ik zomaar op de grond. Geen controle meer. Gelukkig wisten de collega’s wat ik had. De opname in de kliniek stond al gepland, maar toen was het wel duidelijk.’ Van de politieorganisatie komt wel hulp, maar de bureaucratie zit soms in de weg. Een psycholoog ‘die het snapte en waar ik een klik mee had’ mocht niet verder met hem werken omdat deze niet aangesloten was bij de zorgproviders van de politie.’ Iedereen heeft een schakelaar, die van mij is kapot. Er zijn heel veel vormen van PTSS, daarom is de behandeling ook maatwerk. Het is bij mij erg complex. Het is ook niet te sturen, het is niet een pilletje erin en klaar. Het is onvoorspelbaar. Het is ongrijpbaar. Je gelooft het pas als het jezelf overkomen is en dan zelfs nog nauwelijks.’ ‘Je hebt het ook nooit alleen. Ik ben blij dat mijn vrouw mijn zoon heeft opgevoed, als ik dat had gedaan was ie allicht net zo geworden.’ Met Oud en Nieuw is hij met zijn gezin naar Egypte gegaan. Ver weg van het vuurwerk. ‘Bij elke klap duik ik naar de grond, denk ik dat ik beschoten wordt. Ik heb schrikreacties, herbelevingen, woedeaanvallen en nachtmerries. Met medicijnen zijn de pieken er af en ik heb geleerd hoe ik de spanning er uit moet gooien. Ik leer nu naar mijn lichaam luisteren, als mijn lichaam ‘ho’ zegt, is het ook echt genoeg. Ik heb altijd veel aan sport gedaan, anders had ik het misschien niet overleefd. Langzaam krijg ik weer vertrouwen, ook in mijn lichaam. Ik ben nu bijna twee jaar niet meer in actieve dienst, maar dat uniform zou ik graag weer aantrekken. Binnenkort word ik gekeurd.’ vacature GO L F C L U B Z E E WO L D E Interieur verzorgster gezocht: Een interieurverzorger is het visitekaartje van ons bedrijf en zijn op zoek naar iemand die deze verantwoordelijkheden en taken op zich wilt nemen. Ben jij die energieke, spontane schoonmaakster voor de Golfclub Zeewolde en dit voor haar rekening neemt? Dan zoeken wij jou! Wij bieden werk voor 5 dagen per week van 7:00 tot 12:00 Het mentale is het zwaarste ‘Golf is voor mij ontspanning en plezier, maar als je je niet goed concentreert, lukt het je niet’, zegt Herma Haanen over golf. Zij heeft een drukke baan als mede-eigenaar van Haanen&Ferney Makelaardij. ‘Als makelaar heb je te maken met emoties van verkopers en spanning bij kopers, er komt veel bij kijken. We doen ook verzekeringen en hypotheken, je moet veel ballen in de lucht houden. Zomaar uit je kantoor rennen en gaan slaan werkt niet. Je moet het loslaten. Als je speelt en de telefoon gaat, ben je weer aan het werk. Als ik niets dringends verwacht, laat ik tegenwoordig de telefoon in mijn tas. Dat is mijn tip voor iedereen die golft en een eigen bedrijf heeft.’ Herma speelt al een kleine 25 jaar golf en is met handicap 4.4 behoorlijk goed. Ze speelt competitie en draait mee in de landelijke top van de NGF (Nederlandse Golf Federatie) bij de senioren. ‘Tijdens wedstrijden laat ik de telefoon helemaal uit.’ Golf is voor haar ‘noodgedwongen’. ‘Ik ben voetballer in hart en nieren, maar actiesporten gaat niet meer vanwege mijn knieën. Ik heb ook nog getennist, maar ook teveel actie.’ Met die achtergrond ziet ze golf niet als een sport, hoewel ze wel wedstrijden speelt, maar als een spelletje. In de zomermaanden speelt ze na het werk twee tot drie maal per week negen holes, goed voor twee uur. In de wintermaanden iets minder. Op de club is het leuk, je maakt er vrienden die je ook buiten het golf ziet.’ In de weekenden speelt ze vaak wedstrijden met haar partner, Nanette Egberts. ‘Als je competitie speelt moet je partner het ook wel doen, anders wordt het wel lastig. Je rijdt het hele land door en speelt dan een uur of vier en dan nog de nazit. Vaak maken we er een weekendje van. Supergaaf, want je komt op de mooiste plekken. Op vakanties gaan de golftassen mee. Je komt op de mooiste plaatsen, plaatsen waar je normaal nooit zou komen en het eten in de golfrestaurants is altijd goed. Als je je GVB (Golfvaardigheidsbewijs) hebt kun je overal terecht (hoewel er een klein aantal banen is waar een handicap verplicht is). VOOR MEER INFORMAT I E : CEES STENSEN M: 06 5 1 5 7 50 4 9 E : CSTENSEN@KPNMA I L .NL Kan je nog niet golfen, geef je dan op voor de cursus Golfstart of vraag, als je ooit gegolfd hebt, naar de cursus voor een snelle herstart. Meer informatie via info@golfclub-Zeewolde.nl of op de website: golfclubZeewolde.nl 13

14 Online Touch Home