0 April 2020 | Zicht op Steenwijk ‘Ik wil graag kinderen helpen die kanker hebben’ Sophie doneert haar aan Stichting Haarwensen NIJEVEEN - In maart heeft Sophie Nijboer (13) voor de vierde keer 30 centimeter haar gedoneerd aan Stichting Haarwensen. ‘Ik wil graag kinderen helpen die kanker hebben’. Tot voor kort bedekte Sophie’s blonde haardos nog haar hele rug. Begin maart zette kapster Patricia daar resoluut de schaar in. In vier vlechten van elk 30 centimeter heeft de leerlinge van CSG Dingstede ze vervolgens opgestuurd naar Stichting Haarwensen in Amsterdam. ‘Dat haar is voor kinderen die geen haar hebben en een pruik nodig hebben’, legt Sophie uit. Stichting Haarwensen is in 2007 opgericht door Yvonne de Boer, die eigenaresse is van een haarwerksalon in het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam. Het haar dat mensen, zoals Sophie aan haar schenken, geeft ze kosteloos aan de kinderen die hier een behandeling ondergaan. Op haar website schrijft ze dat jaarlijks zo’n 600 jonge kankerpatiëntjes hun haar door chemotherapie verliezen. Daarnaast krijgen tientallen kinderen te maken met haaruitval als gevolg van alopecia (kaalhoofdigheid) of een medische ingreep. ‘Dat wil ik ook!’ Dit jaar is al de vierde keer dat Sophie haar doneerde aan Stichting Haarwensen. Haar broer Harmen bracht haar Historische Vereniging IJsselham Ossenzijl: Verzetsstrijder Dirk Lenstra (1900-1980) in laatste oorlogsjaar verraden OSSENZIJL - Vanuit Wetering rijden wij over de Hoogeweg richting het noordwesten, naar Ossenzijl. Daar woonde ten tijde van de Tweede Wereldoorlog de heer Dirk Lenstra. Hij werd geboren op 3 mei 1900 in Kalenberg en stond al snel bekend om zijn temparament; een man met een zeer duidelijke mening die voor niets en niemand bang was. Vaderlandslievend was hij ook, want na de Duitse inval in mei 1940 kwam Dirk bij het verzet. Hij was ondertussen handelaar in nuchtere kalveren geworden en kon zich daardoor redelijk vrij bewegen door de regio. Op zijn boerderij aan de Oudeweg (nu: Kalenbergergracht, CH) hield hij onderduikers en joden verborgen. Daarnaast hield hij de wacht voor komende razzia’s en voor bonkaarten. Dirk werd in 1945 verraden en in Steenwijk opgepakt. Hij werd op transport gezet naar Emden waar hij zware arbeid moest verrichten voor de bezetter, onder erbarmelijke omstandigheden. Vlak voor de bevrijding van het kamp raakten de Duitsers in paniek. Om alle sporen van hun misdaden uit te wissen maakten zij een wanhopig plan. Dirk en vele anderen werden in een Rijnaak gedreven, welke dan naar zee zou worden gesleept en door een torpedoboot worden lek geschoten. Een Amerikaans vliegtuig spotte senzijl weer binnen, met in zijn kielzog twintig mensen uit de omgeving die ook op weg waren naar huis. Bij zijn terugkomst werd de vlag gehesen waarbij afgesproken werd dat deze nooit zou worden gestreken totdat hij door wind en weer was verteerd. Dirk zelf moest hierna nog twee maanden op bed blijven liggen, verzwakt als hij was door hongeroedeem. Hij wist na de oorlog zijn leven weer op te pakken. Hij stierf op 14 december 1980 te Kalenberg. Door de Coronacrisis liggen de activiteiten van de Historische Vereniging IJsselham stil tot nader order. ‘U kunt geen bezoek meer brengen aan ons Historisch Centrum of onze lezingen. Wél kunt u nog ons blad de ‘Silehammer’ ontvangen. Wilt u een artikel schrijven over de historie van de voormalige gemeente IJsselham? De redactie ziet uit naar uw artikel’. De expositie ‘75 Jaar Bevrijding’ zal hoogstwaarschijnlijk in september haar deuren openen. Een exacte datum kan helaas nog niet worden gegeven. Het bestuur van de HVIJ houdt u op de hoogte van eventuele activiteiten. hen echter en het schip zocht dekking in Delftzijl. Daar wachtte Dirk de bevrijding af en toen die kwam aanvaardde hij de lange weg terug naar huis. In de buurt van Rode School vorderde hij op hoge toon een paard met wagen van een NSB boer. De man was zo benauwd dat hij zelf het paard voor de wagen spande. Broodmager en met een lange baard reed hij Oswww.boshuismedia.nl | info@boshuismedia.nl Bronnen: - K. Kuit (1995). Een stuk Bevrijding. De Silehammer 3(2), 44-46 - Pats, Teun (2020). Dutch Pilot Helpers; area VOLLENHOVE etc. Geraadpleegd op 08-042020, van http://www.teunispats.nl/rg498.htm 25 op het idee toen ze nog maar vijf jaar oud was. ‘We waren toen bij de kapper en hij wees me op een poster met een oproep van Stichting Haarwensen. Ik zei toen meteen: Dat wil ik ook’, vertelt Sophie. Moeder Jolanda is apetrots op haar dochter. ‘Ik liet het haar zelf beslissen, maar was er niet op voorbereid, dus de eerste keer moest ik wel even slikken. We hadden thuis net de film ‘Achtste-groepers huilen niet’ gezien en voor ik het wist was het haar er af’. Van de kapster kreeg Sophie als dank een popje en een brief. Na die eerste keer liet Sophie haar haardos telkens weer aangroeien en doneerde ze nog drie keer aan Stichting Haarwensen. ‘Elke keer duurde het ongeveer twee jaar en twee maanden voordat het haar weer 30 centimeter langer was gegroeid’, vertelt moeder Jolanda. Op de vraag of Sophie nog een keer haar haar wil doneren, zegt ze: ‘Ik twijfel nog. Aan de ene kant wil ik het wel, maar ik weet niet of ik het wel weer zo kort wil hebben’. Dat haar haar nu nog maar tot op haar schouders komt, vindt ze niet erg. ‘Iedereen vindt lang haar mooi, maar ik vind dat kort haar mij mooier staat’. Dankbare reacties Met het haar dat Sophie en vele andeheel dankbaar dat we een haarwerk voor onze dochter hebben gekregen via Haarwensen. Zonder haarwerk durfde ze niet naar school. Maar nu ze een haarwerk heeft gaat ze met plezier naar school en speelt ze weer volop met haar vriendinnen’. Meer informatie: www.haarwensen.nl. Begin maart knipte kapster Patricia bij Sophie vier haarvlechten af voor Stichting Haarwensen. Foto’s: Jolanda Nijboer ren hebben gedoneerd, kon Stichting Haarwensen tot op heden al ruim 1600 kinderen helpen. Op de site staan veel dankbare reacties, zoals van Renee. Zij zegt: ‘Ik ben ontzettend blij met mijn haarwerk en ik voel me veel zelfverzekerder’. De moeder van Roos liet deze reactie achter: ‘We zijn
26 Online Touch Home