l l l he t InterV I ew een BruG tussen ouDeren en jonGeren: spreKen over Het verLeDen EEn gEsprEk mEt woord- En bEEldkunstEnarEs octavia dE buysschEr H et is 20 december 2023, we bevinden ons in de kunstige woonkamer van huisfotograaf claudine. Qua bezetting is het net iets anders dan in de vorige interviews. De vragenstellers zijn namelijk studenten geschiedenis van de Ku Leuven die binnen het kader van hun vak Service Learning in gesprek gaan met ouderen en daarvoor beroep doen op het Brussels ouderenplatform. Echter, het gaat niet over de studenten in dit interview, maar wel om een vrolijke verschijning. De lezer kan haar al gespot hebben in enkele theaterstukken of in Knack, waarin ze een interview gaf over haar man, kunstschilder Dees De Bruyne. Octavia de Buysscher die met haar bos rode krullen en favoriete viervoeter Bandiet regelmatig op de planken staat, zal komende pagina’s inkleuren met haar boeiend levensverhaal, overtuigingen en toekomstvisies. Kan je je even voorstellen aan ons en aan de lezer? “Ja, ik ben Octavia, geboren in 1941 op een binnenschip in Antwerpen. Ik heb er nooit gewoond, want na zes dagen zijn mijn ouders gaan varen. Ik ben een zondagskindje. Mijn pa kwam terug van de mobilisatie, hij was opgeroepen geweest voor de oorlog. Dus ja, ik ben een liefdeskindje, negen maanden later geboren, op een zondag. Ik voel ook dat ik een liefdeskindje ben. Ik heb dat meegekregen, echt waar … Ook al heb ik wat pech gehad, zoals mijn overleden liefdes, toch ben ik een gelukkige madam.” Wil je wat meer vertellen over je levensverhaal? “Op zesjarige leeftijd ben ik op kostschool gegaan. Na de normaalschool mocht ik verder studeren, maar dat heb ik niet afgemaakt. Ik wilde varen en wilde vooral niet dat mijn ouders bepaalden wat ik moest worden. Nochtans had ik geluk, want veel mensen uit de scheepvaart mochten niet studeren. Ik ben – veel te jong – getrouwd met een binnenschipper. Die relatie heeft elf jaar geduurd. Ik ben weggegaan: niet omdat ik ongelukkig was, maar we groeiden uit elkaar en mijn interesses lagen helemaal anders. Ik heb nooit kinderen gehad, dus daarover heb ik niet moeten nadenken. Al is het nooit gemakkelijk, scheiden doet immers lijden … Ik ben dan aan wal gegaan in Gent en heb mijn tweede man leren kennen, net op het moment dat ik gescheiden was. Ik ben nooit weggegaan van iemand omdat ik een ander lief had. Ik ben zelf vertrokken. Ik had die periodes ook nodig om alleen te zijn, dat deed me deugd. Mijn tweede man – Dees De Bruyne – l maarT - aprIL 2024 BOp magazine l l 5
6 Online Touch Home