he t InterV I ew l l l samenwerken en dat het geheel anders kan worden overgebracht. Welk stereotype over ouderen zou u voor eens en altijd de wereld willen uithelpen? Dat, wanneer mensen hier binnenko een relatie met elkaar hebben. Dat is niet iets wat overal aanvaard wordt, maar hier wordt er openlijk over gesproken. Deze mensen ervaren deze vrijheid als ontzettend waardevol. Dat wil ik absoluut blijven koesteren. Heeft u zelf veel contact met de bewoners? Ik ken mijn bewoners en dat is voor mij ontzettend belangrijk. In mijn gsm staan al mijn bewoners, familieleden en medewerkers. Ik ben voor iedereen 24 op 24 uur bereikbaar. Ik heb ook altijd een opendeurbeleid gevoerd, mensen mogen hier altijd binnenkomen. De reden dat ik die band wil hebben, heeft misschien te maken met het feit dat ik zelf verpleegkundige ben. Ik zou het vreselijk vinden als ik iets niet weet, ook bijvoorbeeld op medisch vlak. We volgen nu een traject bij de gemeente rond levensverhalen. Hun feedback neem ik graag mee. Wij gaan ook naar de begrafenissen van al onze bewoners. Ooit was ik op de begrafenis van een bewoner die ik naar mijn gevoel niet had gekend en dat vond ik niet oké. Sindsdien moet ik ze echt kennen. Dat gaat over meer dan alleen dagdagelijkse zorg, het levensverhaal is ook belangrijk. Heeft u veranderingen waargenomen in de ouderenzorg doorheen uw carrière? Jazeker, ondanks dat wij (de woonzorgdcentra, red.) heel negatief in de pers komen, denk ik dat het totale plaatje een ander verhaal is. Er gebeuren veel mooie dingen in woonzorgcentra, op manieren die vroeger niet aan de orde waren. Vroeger was dat wat men gewoon taakverpleging noemt. In ziekenhuizen wordt er ook nog altijd heel vaak over nummers en niet over mensen gesproken, dat was bij ons toen niet anders. Nu is dat ver6 l l l BOp magazine mEI - juNI 2024 anderd. Dat is heel fijn dat die aandacht verschoven is. is er nog ruimte voor verbetering? Uiteraard is er nog werk, want als je een leven echt volwaardig wil invullen, moet daar ook iets tegenover staan. Op dat vlak kan de regelgeving rondom het zorgplaatje misschien wat aangepast worden. Je moet je bewoners durven vragen, in het kader van die tien minuten zorg ‘s morgens: ‘Is dit wat je wil vandaag?’. Je hebt mensen die dan net nood hebben aan een babbel, al dan niet een intiem gesprek. Dan moet je hen die vrijheid geven. Dat zorgt voor problemen, want de regelgeving zegt dat we ze elke dag moeten wassen. Dat zorgdossier moet je dan even opzij durven zetten. Daarnaast is er nog het inspectieverhaal van de overheid. Ze oordelen heel strikt. Bij de laatste controle viel het de inspectie op dat de bewoners bruin waren omdat ze veel buiten zijn, maar dat vind je niet terug in het verslag. Daar staan alleen maar tekortkomingen in en dat is jammer. Ik denk dat we veel constructiever kunnen men, het einde verhaal is. Mensen denken vaak dat het hier de weg naar de dood is, wat vreselijk is. Als je echt met mensen in gesprek durft te gaan, merk je dat ze nog zoveel willen en kunnen. We hebben bijvoorbeeld een aantal homo’s die zich eindelijk hebben kunnen uiten en wij zijn met hen vorig jaar naar de gay pride geweest. Ze hadden dat nooit gedaan, dat was echt een openbaring. We moeten dus af van dat traditionele beeld dat vaak in de media verschijnt. Wij doen geen bingo by the way. Zo hebben we met onze bewoners in rolstoelen zelfs geminigolfd, iets wat ze nog nooit hadden gedaan. Als je wil kan je heel veel, maar je moet er wel anders voor willen denken en je niet laten beperken. We hebben nu een vraag van iemand die een intieme ervaring wil met een vrouw, dan proberen wij dat in te vullen. Dat is niet zo evident: wat kunnen we bieden, waar gaan we zoeken, want mensen hebben ook een beperkt budget. Wij staan daar heel erg voor open, want als intimiteit in je huis niet bespreekbaar is, dan gaan je residenten daar ook niet mee afkomen. Maar dat vraagt een goede opleiding van je personeel en een open kijk van het beleid. Waar legt het personeel binnen Clos Bizet vooral de nadruk op? We hebben een divers personeelsbestand, voornamelijk mensen van Afrikaanse afkomst, die vaak vanuit hun geloof en toewijding aan God in de zorg werken. Ze werken met hart en ziel, en
7 Online Touch Home