In de k I j ker l l l Ultima Vez, de kunst van het verbinden ook ouDeren Dansen heDenDaaGs u ltima Vez en het Brussels Ouderenplatform: op papier lijken het misschien verre buren. toch gingen deze twee organisaties met elkaar in zee voor een samenwerking die niet alleen verrassend, maar ook broodnodig is. Wat ons verbindt? een gedeelde overtuiging dat kunst geen luxe is, maar pure noodzaak – zeker voor ons mentaal welzijn. Dat bevestigen niet alleen de universiteit van antwerpen en de koning Boudewijnstichting, maar vooral ook de deelnemers zelf. kijk en lees mee. Ultima Vez, het bruisende huis voor hedendaagse dans aan Zwarte Vijvers in Sint-Jans-Molenbeek, werd in 1986 opgericht door choreograaf Wim Vandekeybus. Vandaag de dag is het niet alleen een thuis voor zijn eigen artistieke werk, maar ook een broedplaats voor nieuw talent. Via hun uitgebreide internationale netwerk ondersteunt Ultima Vez actief de ontwikkeling en productie van creaties van opkomende makers, en biedt zo een stevige springplank voor een nieuwe generatie kunstenaars. En nieuw is niet noodzakelijk jong. Maar Ultima Vez is meer dan een productiehuis. Participatie maakt sinds het begin deel uit van hun werking. Vandekeybus werkte bewust ook met niet-professionele dansers en zocht actief naar onverwachte samenwerkingen. Die lijn wordt vandaag doorgetrokken in onder meer Atelier Quartier, Atelier Kids en Atelier Quartier+. Dat zijn geen eenmalige initiatieven, maar structurele projecten waarin mensen uit de buurt – jong en oud, met of zonder danservaring – sa26 l l l BOp magazine mEI - juNI 2025 menkomen rond beweging, expressie en ontmoeting. Het project Kunst in Verbinding: BOp en Ultima Vez ontstond binnen Atelier Quartier+ en was meteen een primeur: nooit eerder werd op deze manier samengewerkt. Voor de organisatoren best spannend: zouden er genoeg mensen zich aangesproken voelen? Wat aarzelend begon, resulteerde finaal in… wachtlijsten. Geen stenen, geen salto’s Om de drempel te verlagen, werd een voortraject opgezet. Dat de naam Vandekeybus geen onbekende was bij ons publiek, bleek al snel tijdens de lezing. Centraal stond het thema ‘Waarom bewegen wij?’ De reacties waren geanimeerd, de vragen talrijk. Lezinggever Gilles toonde ons exclusieve videofragmenten vol acrobatische sprongen, gevaarlijke choreografieën (inclusief in het rondvliegende bakstenen!) en fysieke intensiteit. Maar hij stelde ons ook gerust: wees maar zeker, niemand verwacht dat het BOp binnenkort het podium opvliegt in salto’s. Het project draait niet om technische perfectie, maar om verbinding via beweging. Om een veilige en open ruimte waarin creativiteit, nieuwsgierigheid en persoonlijke expressie centraal staan. Na de lezing volgde een studiobezoek, met als kers op de taart een repetitie van danser, choreograaf en activist Lukah Katangila. We kregen een exclusieve blik achter de schermen van het maakproces: hoe een voorstelling tot stand komt, welke fases daaraan voorafgaan, en hoeveel mensen daar effectief aan meewerken – van dramaturg tot technicus. Het stuk waar we een glimp van opvingen zou pas twee weken later in première gaan, wat het des te bijzonderder maakte. De opkomst was zó groot dat we de groep moesten opsplitsen. Participatiecoördinator Gilles haalde alles uit de kast om zijn stem boven het geroezemoes uit te tillen. Ook de medewerkers van Ultima Vez stonden even verbaasd: het is zel
27 Online Touch Home