he t InterV I ew l l l Jazeker. Een paar jaar geleden zag ik een VRT-reportage over de inschakeling van robots in rusthuizen om ouderen Wat denk je daarover? Ik heb geen twijfel over de kwaliteit van de canon. Inhoudelijk is die ook heel anders tot stand gekomen dan de tvreeks. Wel heb ik mijn bedenkingen bij de bestelling ervan, die in een politieke context tot stand kwam. De Vlaamse regering en vooral de N-VA wil de canon gebruiken als een instrument om het Vlaams-nationaal project te promoten. Dat is ook hun volste recht. Maar het grote publiek en zeker leraars geschiedenis moeten dat beseffen. De Canon van Vlaanderen of zelfs Het verhaal van Vlaanderen kunnen gerust in de klas worden gebruikt, op voorwaarde dat leerkrachten goed uitleggen in welke context dergelijke producten tot stand zijn gekomen. op de Vlaamsgezinde website doorbraak.be werd je in een opiniestuk weggezet als cultuurmarxiste en linkse activiste. Wat doet dat met een mens? Ik was daar in eerste instantie uiteraard door geshockeerd. Dat veranderde toen ik erachter kwam dat het opiniestuk geschreven was door een Vlaamsgezinde student, die bij mij les had gevolgd over het eurocentrisme en de manier waarop Europa door middel van ideeën – en dus niet noodzakelijk door regelrechte kolonisering – in de negentiende en twintigste eeuw dominant werd. Blijkbaar was die student daar op zijn beurt door geshockeerd, maar zag hij geen kans om zijn onbegrip tijdens de les te ventileren. Dat heeft me geleerd dat het niet vanzelfsprekend is dat studenten mee zijn met de soms moeilijke of nieuwe 8 l l l BOp magazine november - december 2023 inzichten die ze aangeboden krijgen. Als docent moeten we voortdurend opletten voor eenheidsdenken, en is het onze taak studenten op een genuanceerde wijze te confronteren met uiteenlopende visies. Sinds dat opiniestuk ben ik extra waakzaam bij de presentatie van afwijkende meningen. Ik verduidelijk nu ook aan mijn studenten dat een kritische studie van Europese geschiedenis geen synoniem is voor ‘cultuurmarxisme’ of ‘zelfhaat’, nog zo’n geliefde term onder Vlaamsgezinden. Een kritische analyse van het verleden is het DNA van de historicus. tot slot: heb je naast jouw zeer frequente contacten met studenten ook voeling met de leefwereld van ouderen, het doelpubliek van het Bop? gezelschap te houden. Het programma toonde wat zo’n robot allemaal kan en wat de bewoners van die huizen ervan vonden. Velen onder hen waren enthousiast en vooral nieuwsgierig, maar één vrouw zei: “Och, geef me maar een mens”. Toen dacht ik: dit is keihard. En ik dacht eveneens: ooit wil ik rond ouderen werken. Mijn onderzoek focust zich op de manier waarop mensen in de marge van de maatschappij worden geduwd, en dat is net wat er gebeurt met mensen die een bepaalde leeftijd bereiken. Onze samenleving is geobsedeerd door jeugdigheid en vergeet daarbij hoe waardevol oudere mensen zijn. Ik noem ze ‘levende archieven’. En historici zijn zot op archieven. Daarom wil ik in het kader van het al vermelde vak ‘Service learning’ graag een samenwerking aangaan met het BOp, om verhalen van ouderen in Brussel te verzamelen. Via mondelinge geschiedenis kunnen mijn studenten veel leren over de leefwereld van oudere generaties. Want dat zijn verhalen die zelden in de archieven terechtkomen. Tegelijkertijd denk ik dat mensen verbonden aan het BOp veel zullen hebben aan de interactie met studenten en vooral aan de waarde die ze schenken aan hun verhalen. Een win-win dus, waardoor bruggen tussen beide groepen gebouwd worden. Maar eerst moet ik studenten vinden die het vak willen volgen en ouderen die in het project willen stappen. n tekst: Luc de Munck Foto’s: claudine dewettinck, saskia Vanderstichele en evi Van Hoeck
9 Online Touch Home