de reportage l l l nog hangt alles af van… de persoon die voor jou zit. Of het nu gaat om iemand die hulp vraagt, om iemand die gewoon eens langskomt voor een babbel of om een buur: het is om die welbepaalde persoon te doen.” “Accolage gaf me de kans anderen hulp te bieden: kleine boodschappen doen, telefoneren,… Zo kon ik heel wat nieuwe mensen ontmoeten. De mix van culturen in de verschillende buurten en de linken die gelegd worden tussen buren is erg belangrijk voor een beter samenleven.” Bernadette “Op de wekelijkse permanentie in een wijkantenne komen vaak mensen binnen met een vraag of wens. Of voor een babbel. Maar even goed komen ze signaleren: ‘ik ken iemand die niet meer buiten komt’. Dan gaan we horen wat er scheelt en of we iets kunnen betekenen. We zoeken liefst een ‘match’ in de directe buurt: dat werkt het best en het vlotste. Beter een goeie buur dan een verre vriend? Dat klopt helemaal. Buren kunnen gewoon sneller inspringen, en het vergt ook minder moeite. Een boodschap doen of een klok verhangen? Dat is snel geregeld.” Op een Marokkaanse piëdestal Accolage tracht ouderen uit de eenzaamheid en sociale isolatie te krijgen. Hoe is dat voor Mina? Springt haar (Marokkaanse) gemeenschap niet helemaal anders om met ouderen? “Het klopt. Oude mensen zijn voor ons belangrijk. Heilig bijna. Een oudere staat voor wijsheid. Daar hoor je respect voor te hebben. Hij of zij is een model voor anderen. Heb je een probleem, dan stap je bij ons niet naar de politie of een sociaal assistent. Dan ga je eerst naar een oude persoon in je familie of omgeving. Je doet een beroep op haar of zijn wijsheid.” “Alleen als een situatie echt problematisch wordt, dan zijn beroepskrachten natuurlijk wel noodzakelijk. Bij dementie of mentale problemen bijvoorbeeld: daar heb je vroeg of laat hulp bij nodig. Dat kan zo zwaar wegen…” “Ouderen hebben wel degelijk een belangrijke plaats in de maatschappij. Of zouden dat moeten hebben. Nu worden Toch ontsnapt ook de Marokkaanse en bij uitbreiding de Afrikaanse cultuur niet aan eenzaamheid. Ook daar neemt die toe. Er zijn steeds meer echtscheidingen, en voor oudere Marokkaanse vrouwen is dat vaak dramatisch. Ze belanden steeds vaker in armoede, hebben nauwelijks een netwerk waar ze kunnen op terugvallen. “Eenzaamheid bestaat zeker”, knikt Mina Bouharaja. “Werkende mensen hebben nu éénmaal minder tijd voor hun ouders en grootouders. En ja echtscheidingen nemen ook bij ons toe, er is Alzheimer en noem maar op. Mensen kunnen niet zonder mekaar. En burennetwerken helpen daarbij. Accolage, ça colle!” Eindelijk op de radar Sarah Callens is als directeur van Accolage vzw natuurlijk ook blij met de Brussel Helpt-campagne. ze te vaak en te snel opzijgezet, uitgerangeerd. Terwijl ze zovéél gegeven hebben in hun leven. In de Marokkaanse familiecultuur speelt de solidariteit nog fel mee. En net die solidariteit vind ik ook bij Accolage.” 6 l l l BOp magazine NOvEmBEr - dEcEmBEr 2024
7 Online Touch Home