de reportage l l l nenrolden, ging ik er niet tegenin. Ik… zette me gewoon aan het breien. En na een tijdje werd het automatisch rustig. Breien heeft iets zens.” Terug naar Libramont en het beeld van Ruth Bader Ginsburg. Want dat kwam er niet zomaar. “Ik werk graag heel participatief. De ideeën zoeken we samen. In Libramont zit niet toevallig de naam libre. Het dorp verkreeg de vrijheid van een dankbare gravin. Dus werd er besloten om rond vrijheid te werken. En via één of andere kronkel kwamen we uit bij de figuur van de Amerikaanse rechter Ruth Bader Ginsberg die toen in het nieuws was. Hier is ze niet gekend, maar in de VS heeft ze echt een iconische status (zie ook kaderstukje) als voorvechter van vrouwenrechten.” “En dus gingen we met velen aan het breien. Haar bril en groene oorbellen waren nauw met haar beeld verwant. Die moesten erin verwerkt. Zo is het ook een groen beeld geworden. Elke deelnemer met eigen wol & kleur laten werken (zoals bijvoorbeeld gebeurde met de kleurrijke palaverboom), dat zou hier niet passen. Dus ging ik zelf deze groene wol op grote bobijnen aankopen in Frankrijk.” “Ze moest er niet jong maar oud uitzien” “Ook in groep beslist: Ruth Bader Ginsburg moest oud worden afgebeeld. Er worden immers al erg veel beelden gemaakt van jonge mensen. Die overheersen de media en de kunst. Dat wilden we niet. Het gezicht is getaand en gegroefd, gerimpeld ook. Ruth had er een lang leven opzitten, heeft moeten vechten en strijden. Dat mag je ook zien. Er zit ook veel schoonheid in oud zijn.” “De cirkel is overigens rond”, glimlacht Stephan Goldrajch. “In Amerika was Ginsburg één van de allereerste vrouwelijke rechters. En hier in het Brusselse justitiepaleis is zij ook de eerste vrouw die een (weliswaar tijdelijke) buste krijgt. Ja, er staan hier ook andere beeldhouwwerken van – vaak naakte – vrouwen, maar dat zijn stuk voor stuk mythologische figuren. Die hebben niet echt bestaan.” Marie-Claire thuwis: “een foto op m’n 80ste, zo zie ik er jonger uit op m’n 90ste” Marie-Claire Thuwis woont in een grauwe sociale woonblok in de Noordwijk. Maar haar appartement ademt licht en vrolijkheid uit. Ze is een pracht van een sjaal aan het breien. Ze schenkt er een aan elke vriendin, samen met een foto die ze door Odette liet maken, een andere BOp-vriendin. “Niet voor nu, heb ik haar verteld. Maar voor wanneer ik 90 wordt. Dan zie ik er wat jonger uit”. En ze lacht, breeduit. Marie-Claire weet beter: ze vecht al jaren tegen kanker. Ze kreeg een paar dagen geleden een zoveelste chemo-infuus. Niettemin: ze ziet er goed uit, mooi en kleurrijk opgekleed ook. Ze weet wat ze wil. Standup-comedienne Jade Mintjens volgt haar voor het VRT-programma Taboe. Dat mocht. “Op voorwaarde dat het niet iets triestigs wordt, heb ik gesteld. De dood? Ja, daar ben ik mee bezig. Dat doet iedereen toch die deze ziekte heeft? Ik wil gecremeerd worden of m’n lichaam wegschenken aan de wetenschap. Zouden ze dat van mij nog wel willen? Me nog eens 6 l l l BOp magazine NOvEmBEr - dEcEmBEr 2025 laten bepotelen door jonge mensen, dat lijkt me fijn.” Een sjaal gaf ze ook aan haar huisarts cadeau. Al meerdere eigenlijk. “Hij vertelde dat z’n dochter die het koud had ermee aan de haal was gegaan. Hoeveel kinderen heb je?, vroeg ik. En ik maakte er ook voor de tweede een. Breien houdt mij bezig. Ik kan toch niet m’n appartement blijven poetsen?” “Die kunstprojecten met Stephan vond ik ook geweldig. Het begon met de oproep voor het project rond de palaverboom, met een vergadering toen nog in café De Monk. Ik heb niet getwijfeld. Kunst is ook mijn ding. Ik heb zelf nog beelden in klei en keramiek gemaakt.” foto © Marleen Taes “Er zijn achteraf ook heel wat mensen uit Limburg naar die schitterende boom komen kijken. Familie, vrienden… Dat nu het beeld van rechter Ruth Bader Ginsburg in het justitiepaleis staat, is super. Het maakt me blij, want ik heb deel uitgemaakt van iets wat blijft bestaan. Samen met anderen he, niet alleen. Ook dat is mooi.” Voor dat beeld breide Marie-Claire een paar gesofisticeerde stukjes met in reliëf de naam van de rechter. “Breien, haken, naaien… dat is iets wat ik altijd gedaan heb. Toen ik jong was, volgde ik op school snit & naad. Ik maak foto © Marleen Taes
7 Online Touch Home