organI sat I e In de k I j ker l l l Brusseleir! mokt nog altaaid van zannen tejoêter V an Bossemans & Coppenolle tot Nen Druum in de zoumernacht: er tussenin ligt properkes 25 jaar Brussels Volkstejoêter (BVt) geplaseid. Wat in 2000 begon met een knaller van formaat (een herneming van de eerstgenoemde klassieker uit 1938) groeide al snel uit tot een straf parcours: theater in het plat Brussels. Al is dat eigenlijk een aanfluiting. Want Brussel(s) is hoegenaamd ni plat. levend erfgoed, op en naast de planken. of zeg maar de plansjei. BVt leeft verder: Brusseleir! mokt nog altaaid van zannen tejoêter. Jef De Keyser is een Brusseleir, ook al woont hij op z’n 91ste in Grimbergen. Hij was één van de zeven stichters van het Brussels Volkstejoêter. En ook de eerste voorzitter. Na 4 jaar gaf hij de fakkel al door aan Robert Delathouwer. “In St-Agatha-Berchem liggen mijn roots. Daar ben ik geboren en getogen. We waren altijd gericht op Brussel. Brussels was mijn taal. Ook bij de scouts in Berchem. We waren er met allemaal Vlaamstalige ketjes, maar die groep was wel aangesloten bij de Franstalige vleugel. Alles moest dus officieel in het Frans zijn en dat heb ik altijd absurd gevonden. Brussels was onze taal. Dus ja, de taalstrijd heb ik ook meegemaakt, zij het met intermezzo’s want ik zat natuurlijk ook veel in Congo.” 8 l l l BOp magazine SEpTEmBEr - OkTOBEr 2025 “Met talen heb ik persoonlijk altijd iets gehad. Al van toen ik als gamin op het Heilig Hart College in Ganshoren zat. Talen, dat ging me gewoon goed af. In 1958 trok in de zomer eerst met de Bouworde naar het na-oorlogse Duitsland. Ze hadden er een aalmoezenier nodig en ik had theologie en filosofie gestudeerd. Dus deed ik er op zondag de mis in het Duits. Maar dezelfde zomer trok ik al met de Witte Paters naar Congo. En daar kreeg ik van de Monseigneur als eerste opdracht: ‘je moet Swahili leren’. Dus leerde ik Swahili, vooral van en met de lokale kinderen. En daarna ook het Lingala, de eeuwenoude Bantoetaal.” “Swahili bestaat in twee versies: een officiële taal van de overheden en de kranten en een volkse versie: het Swahili van de mensen. De taal van de mensen, dààr is het mij altijd om te doen. Die wil ik spreken. Ik wil de mensen begrijpen. Dan gaat er wereld open. Zo ook met het Brussels natuurlijk. Dat was de taal van de mensen in de straat. Daarvoor ben ik blijven ijveren. Die interesse is gebleven.” foto © Jean-Michel Clajot
9 Online Touch Home