COLUMN door Minke Hands-off start borstvoeding Minke Siesling, vroedvrouw/lactatiekundige bij vroedvrouwenpraktijk De Oever De afgelopen maanden begeleidde ik een vrouw die net bevallen was van haar eerste kindje. Ze vertelde me dat ze een relatief vlotte bevalling had met epidurale verdoving. Na de geboorte lag haar dochter huid op huid en vertoonde eerste hongersignalen. Omdat ze kort daarna nog geen aanstalten maakte om aan te happen, hielp de vroedvrouw actief mee. Haar dochter huilde veel tijdens de hands-on begeleiding en weigerde de borst. Ook in de dagen erna wilde haar baby niet aan de borst drinken. Eenmaal thuis lukte dat, met heel veel geduld en veel borstweigeren, af en toe wel. Omwille van het vele weigeren en onvoorspelbaar drinkgedrag aan de borst begon de moeder na overleg met aanleggen, afkolven en bijvoeden. Na een drietal weken schakelde ze over naar fulltime kolven. De onvoorspelbaarheid van het verloop van de voedingen en dan vooral het borstweigeren hadden haar fysiek en mentaal uitgeput. Een paar weken later stopte ze ook hier mee. Tijdens de huisbezoeken was haar moeder er soms ook. In het hele proces van borstvoeding geven maakte zij zich, begrijpelijk, zorgen over haar dochter. Dat ze te ver over haar grenzen zou gaan en zichzelf zou uitputten. Als vroedvrouw is het dan soms zoeken om ook de pas bevallen moeder voldoende aandacht te kunnen geven. Bij het geven van advies probeer ik oma mee te nemen voorbij angst om zo bij haar dochter te horen wat zij nodig heeft. In deze casus had deze vrouw het nodig alle opties om de borst te geven te proberen en het tempo van loslaten hierin zelf te bepalen. Het voelde als een klein rouwproces, zo zei ze. “Dat snap ik”, beaamde ik, “je wilde het heel graag anders”. Bij mijn laatste huisbezoek was ook oma 49 BVL-TIJDSCHRIFT VOOR LACTATIEKUNDIGEN 2022 JG 13 NR 2 weer aanwezig. We hadden een ontwapenend mooi en open gesprek over vrouw zijn in deze maatschappij, nu en zoveel jaar geleden. Moeder en dochter vertelden dingen die ze elkaar nog niet eerder hadden verteld. Hoe ze elk als jonge vrouw al veel ‘licht’ seksueel grensoverschrijdend gedrag hadden ervaren. Of hoe ze, achteraf gezien, nipt uit een bedreigende situatie hadden kunnen ontsnappen. En hoe zij, wij, dit vaak (moeten) accepteren. Alsof het iets is dat je nu eenmaal meemaakt als vrouw. ‘Het is misschien een rare vergelijking’ zegt de jonge kraamvrouw met tranen in haar ogen als ze me bedankt voor de begeleiding. ‘Maar toen ik daar net bevallen lag, de vroedvrouw in mijn borst kneep en mijn baby er hardhandig tegenaan duwde, voelde dat ook grensoverschrijdend. Voor mij en voor mijn baby.’ In mijn ervaring in het opvolgen van een pasgeborene na een (vlotte en fysiologische) bevalling, gaan deze meestal in het eerste tot tweede uur na geboorte aan de borst. Waarna ze vaak in een diepe slaap vallen en tijdens de zes tot twaalf uren die volgen minder interesse lijken te hebben, om vervolgens goed en frequent te beginnen drinken. Hands-on begeleiding bij de start van borstvoeding kan, naast het uitlokken van borstweigeren, ook als gevolg hebben dat vrouwen deze handelingen ervaren als zeer onaangenaam en zelfs invasief voor henzelf en hun baby. Een begeleiding van borstvoeding die, net als de bevalling ervoor, hands-off verloopt, verhoogt de kans op een spontaan en vloeiend verloop van de borstvoeding nadien weer. Om mijn kinderen na de periode van letterlijk voeden, figuurlijk in rust te blijven voeden.
32 Online Touch Home