er een prachtig zelfgemaakt kunstwerk tevoorschijn, waar iedereen zijn steentje aan heeft bijgedragen. Ik ben ontroerd, een bewoner naast me merkt het en streelt over mijn arm. “Komt goed, komt goed” zegt ze. Wat mooi deze wederkerigheid! Voor mij zijn het momenten van het gemeenschapsleven, waarin lief en leed gedeeld wordt. Waarin ieder mens zich gezien en geliefd weet door elkaar en door God. We vervolgen ons gesprek daarover. Er worden herinneringen gedeeld van verjaardagen van vroeger, een pop die je zo graag wilde en niet kreeg. Ik hoor de teleurstelling doorklinken in haar stem. Of de zelfgemaakte kleding die al klaar hing aan de kast. Ik zie de blijdschap in haar ogen als ze de herinnering boven haalt. We zingen over dankbaarheid, God die ons vanaf de moederschoot zijn liefde gaf. Ik hoor een mannenstem galmen en geef de zanger een compliment. Hij begint te stralen; “Ik heb ook altijd op een mannenkoor gezeten.” Misschien is dat wel het mooie van leven-etenvieren. We zijn van betekenis en horen bij elkaar. Dat proeven we door het eten, het delen van verhalen en het zingen heen. Janneke Bregman Geestelijk verzorger in Tabitha CARDIA MAGAZINE APRIL 2022 15
16 Online Touch Home