Vlnr: Angelique, Irene, Astrid en Karin. “Ik heb me bij Tabitha enorm ontwikkeld door de jaren heen” Angelique Astrid vult aan: “We hadden een bibliotheek en er was vroeger een winkeltje, waar bewoners levensmiddelen konden kopen. De winkeljuffrouw die daar werkte, was in dienst was bij Tabitha.” Op de vraag wat er toen nog meer anders was, vertelt Astrid over de ziekenkamers op de 1e etage. “De mensen die daar lagen, waren daar om verschillende redenen. Sommigen moesten aansterken, anderen revalideerden en een deel was in de terminale fase van het leven. Later hebben er ook bewoners van Parnassia in enkele kamers van Tabitha gewoond, met wisselend succes. En weer jaren later was er tijdelijk de Covidafdeling.” En de tijden blijven veranderen, want nu wonen er vijf tot zes studenten in het huis. Angelique vertelt dat het restaurant vroeger echt anders was. “Er kwamen ook mensen uit de wijk eten”, vertelt ze “Dat was in de Brink, wat nu de Golfslag is. Daar kwamen de mensen in twee ploegen warm eten en iedereen hielp mee met het uitserveren en opruimen. Ook buiten het restaurant waren de dingen anders. We waren één grote familie en de directeur voerde de sollicitatiegesprekken. Als hij je niet goedkeurde, dan kreeg je de baan echt niet.” Irene: “Het personeel voelde in die jaren inderdaad echt als één grote familie. Dat is toch wel veranderd, maar dat komt denk ik ook door hoe de hele maatschappij is veranderd. Een plek als Tabitha is de wereld in het klein. Als de wereld om ons heen anders wordt, dan merkt je dat hier ook, wat logisch is.” Meer specialistisch, digitalisering en regeltjes Allemaal hebben ze het werk meer specialistisch zien worden. Hiervoor pakte iedereen allerlei verschillende taken op, dat hoorde er gewoon bij. CARDIA MAGAZINE MEI 2025 13
14 Online Touch Home