D VOORWOORD VOORWOORD VOORWOORD VOORWOORD VOORWOORD VOORWOORD VOORWOORD HET GAAT ALTIJD WEER OM VERWACHTINGEN Ken je dat stripje van Dilbert? De manager vraagt hoeveel een project gaat kosten. Dilbert antwoordt dat hij het niet weet omdat hij de specificaties nog niet heeft. De manager staat te foeteren dat hij nú een getal nodig heeft waarop Dilbert 10 miljoen zegt. En uiteraard is de repliek van de manager dat het te veel is en geeft de manager toe dat hij alleen maar een getal gevraagd had om Dilbert het gevoel te geven dat hij inspraak had. Dit stripje vind ik enorm tekenend hoe er soms met Cost Engineers wordt omgegaan. Er wordt om input gevraagd maar de input moet wel in de lijn van de verwachtingen liggen. Zodra ik in zo’n situatie werd gemanoeuvreerd, probeerde ik de vraag om te draaien: “Vertel mij jouw budget en ik vertel jou wat jij daarvoor kan realiseren”. Maar daar werd altijd terughoudend op gereageerd. De Projectmanager had het gevoel dat ik naar dat getal toe zou gaan rekenen. Terwijl we in ons privé leven wél dat soort keuzes maken. Als je €10.000 wil uitgeven voor een auto, weet je dat je niet bij een Porschedealer hoeft binnen te stappen voor een nieuwe. Maar je maakt al wel een voorselectie van minimale eisen (need to have) en de extraatjes die leuk zijn maar niet per se nodig (nice to have). Ook in onderhoud ben ik dit soort budgetdiscussies tegengekomen. Als een onderhoudsbudget te hoog is, moet er geschrapt worden. Maar de fabriek moet wel door blijven draaien zonder onverwachte storingen. En dan blijkt het allemaal om verwachtingen te gaan. Verwachtingen over budgetten, over de uitvoering van een project maar ook over de levensduur van een project. Gelukkig begint er steeds meer besef te komen dat bezuinigingen in de CAPEX-fase als een boemerang terugkomen in de OPEX-fase. Het bekende ‘penny wise, pound foolish’. Als Cost en Value Engineers kunnen we het hebben over budgetten en scope maar ik ben er van overtuigd dat in de huidige markt we de discussie nog breder kunnen trekken. Wat verwachten we van andere projectmethodieken? Ruud Loeve deelt in deze uitgave zijn ervaring hiermee. Ook wilden wij een veelgebruikte methodiek, de Monte Carlo Analyse, eens onder de loep nemen. En zoals met veel dingen blijkt ook hier, garbage in = garbage out. Alex Lyaschenko schrijft in zijn artikel over de pitfalls van deze methode. Zijn achtergrond ligt voornamelijk in planning, maar wij weten allang dat scope, time, cost niet los van elkaar gezien kunnen worden. Naast nieuwe en veelgebruikte methodieken wilden wij ook de verwachtingen aanstippen van nieuwe technologieën. Een aantal jaren geleden werden zonnepanelen en elektrische auto’s aangeprezen als dé oplossing voor de energietransitie, maar inmiddels worden ze het ‘nieuwe asbest’ genoemd. Verwachtingen managen blijkt dus over veel verschillende dingen te kunnen gaan. Ogenschijnlijk tegenstrijdigheden zoals soft skills en techniek. Onderbuikgevoel en harde getallen. Proven technology en nieuwe uitvindingen. En dat is de uitdaging én de sterke kant van een Cost en Value Engineer: een duizendpoot die met dit alles rekening kan houden én met dit alles kan rekenen! Of verwacht ik nu te veel van onze beroepsgroep? Carmen Valk-Struik, hoofdredacteur INHOUDSOPGAVE Voorwoord – Het gaat altijd weer om verwachtingen - 3 Monte Carlo Simulation Challenges - 4 Een oude olifant vereist ander bestek. Vernieuwende methoden voor de vervanging en renovatie-opgave - 10 Interview: ‘Vakidioot’ Ko des Bouvrie is boven alles nieuwsgierig - 12 Prestatie boven verwachting waarmaken - 16 Geef de waterstofauto een eerlijke kans - 18 Vijf vragen aan... Henk Sakkers - 20 DACE katern - 22 Fry Zinnig – Verwachtingsmanagement: kunst van de glazen bol of spiegel van misleiding? - 28 De zachte kant is de basis van verwachtingsmanagement - 30 De zin en onzin van waterstof in de energietransitie - 32 Achter Het Nieuws – No nature, no food - 38 00:0 3
4 Online Touch Home