de andere fase, van het ene in het andere tijdsgewricht overgaan. Er is natuurlijk altijd een tijd nodig van afkoeling, bezinning, van het formuleren van wat er fout is gegaan en het formuleren van hoe het anders zou kunnen. Wij moeten daar vorm aan geven,’ aldus Van der Vliet. ‘De vraag is of het wel iets op hoeft te leveren,’ vraagt Feld zich af. ‘En ten tweede is de vraag of tussentijd diréct iets oplevert. Of dat het eigenlijk pas iets oplevert na een à twee maanden of pas na tien of vijftien jaar. Dat je zelf zoiets hebt van: “O, verrek, dat was toen, daar ben ik nu pas achter of met dat inzicht kan ik nu iets, maar toen niet.”’ ’Een tussentijdse gedachte kan ook over vijf of tien jaar (pas) een heel grote impact of een waarde hebben.’ – Paul Peter Feld Tussentijd lijkt voor sommigen te beginnen en te eindigen maar anderen ervaren dat als beknellend. Zij geven aan dat zij in een continue proces van tussentijd verkeren, omdat dit hun de mogelijkheid biedt om in contact met zichzelf te blijven, ruimte te laten voor nieuwe kansen en die te zien en zo vanuit hun kracht in verbinding te staan met hun omgeving. ‘Tussentijd is er elke dag,’ aldus Mirella Visser. De auteur van De zijderoute naar de top heeft deze overtuiging meegenomen uit Azië, waar zij vele jaren voor ing werkte en woonde. ‘Daar zijn spiritualiteit en reflectie in het dagelijks leven geïntegreerd, en daar ben ik een groot voorstander van,’ aldus Visser. Ook Van den Boorn omschrijft het als een doorgaand proces: ‘Ik stel mezelf elke keer weer de vraag: Wat is dit? Wat gebeurt er hier? Hoe ga ik hiermee om? Wat doet dit met mij? Dus, tussentijd is een permanente verwondering voor mij.’ Of zoals Erik Smithuis zich hardop afvraagt: ‘Als ik het verhaal hoor van de tussentijd, dan denk ik: als je bewust in het heden wilt leven, “present” zoals het bij Eckhart Tolle heet, ben je dan niet altijd in een tussenfase?’ Voor de inspirerende leiders is tussentijd dus zo ‘gewoon’, dat deze een vast onderdeel van hun dagelijks leven is. We kunnen ons voorstellen dat het woord ‘tussentijd’ impliceert dat het begint en ophoudt. Dit is volgens mij echter geen wetmatigheid. Het woord ‘tussen’ geeft een bepaalde focus en ‘tijd’ helpt ons ook niet echt de relativiteit ervan in te zien. Tussentijd kan dan ook lang en kort, diepgaand of vluchtig, verdiepend en versnellend zijn. En dat is afhankelijk van de manier waarop je in het leven staat en de fase waarin jij je bevindt. Tussentijd lijkt te vatten in één begrip, maar dat is het niet. Het woord pakt je op een manier die voor jou herkenbaar is. hoe pakt het jou? 125
127 Online Touch Home