je wilde gezien worden... Ja. Eigenlijk wel ja. Ik denk dat ik zocht naar waardering voor mijn oude patroon. Ik kan me herinneren dat ik zei: ‘Ja maar die mannelijke eigenschappen, het competitieve, dat is toch óók goed?’ dat kom ik vaak tegen bij mensen in de tussentijd. in deze vertragingsfase zoek je naar bevestiging:‘ja hallo, het klopt toch wat ik doe?’ en dan een beetje bozig in jouw geval. Ja precies! En met ‘bozig’ had ik wel die wedstrijd gewonnen. Maar je hebt daar niets aan, behalve dat het een egoboost had kunnen zijn als maar voldoende mensen het ook zo gezien hadden. Dus in die zin kreeg ik een grote spiegel voorgehouden over mijn eigen gedrag. Het ging die hele module zo door. Tot de laatste oefening. Ik wist niet meer wat ik er mee aan moest. je was helemaal in verwarring? Ja, ik wist niet welke aanpak ik moest kiezen. Mijn oude tactiek werkte niet meer maar een nieuwe had ik nog niet. We hadden een case waar we een bedrijf waren met magazijnpersoneel dat verdacht werd van stelen. Toen had het management overalls voor ze laten maken zonder zakken. Wel hele stoere overalls, met vlammen op de rug, maar ze kwamen er natuurlijk niet mee weg. Het magazijnpersoneel ging in staking. We waren verdeeld in groepen: managementteam, ondernemingsraad, personeel en een directie, waar ik in zat. De enige opdracht die we kregen was: ‘Lever een zo effectief mogelijke bijdrage’. En ik denk dat ik helemaal niets geleverd heb. Ik heb wel een paar pogingen gedaan, maar ik deed niet echt meer mee. Ik wist niet hoe ik nou een effectieve bijdrage kon leveren. Toen ging ik meer observeren, ook mezelf. 23
25 Online Touch Home