En… heb je nog ergens bij stilgestaan vandaag? Nee. Het is er eigenlijk bij ingeschoten. Ik wilde mediteren, maar ik ben zomaar de dag ingerold. Ik heb er de tijd niet voor genomen, hoewel ik die wel had… Ik mediteer bijna elke dag. Dat doe ik door me te focussen op mijn ademhaling. In stilte, op een kussentje. Even de tijd nemen om bij mezelf te komen. Mediteren maakt mij rustig. Er is dan minder angst en meer acceptatie. Het is echt stilstaan. En in de stilte ontmoet ik mezelf: fijne dingen en nare dingen. Tijdens het mediteren ben ik ook wel met de buitenwereld bezig, met ideeën voor de toekomst. Dan word ik een innerlijke waarnemer van mezelf, waarbij angsten en andere emoties als het ware voorbijkomen zonder dat ik er in mee hoef te gaan. Het is soms wel confronterend, maar ik word er completer door. En ik heb sterk de behoefte om mezelf te worden. Dat maakt me rustig. Ik was gewend om in mijn hoofd te leven. Dat gaf mij een gevoel van controle, van veiligheid. Maar dat is schijn. Goedbeschouwd kreeg ik toen precies wat ik niet wilde: afwijzing. Want ik was niet echt. Ik zat heel erg in een keurslijf. Ik leefde met scenario’s. Dacht altijd stappen vooruit: als dit, dan dat. Ik durfde niet eens spontaan te bewegen, gek te doen. Ik keek ook altijd achterom: wat zullen ze precies bedoeld hebben? Ik ben altijd bang geweest om stil te staan. En voor stilte. En nu ik het doe, is het zó fijn! Het is zo’n verademing. Ik voel mijn lijf veel meer, ik voel het stromen van binnen en toch is het rustig. Die rust zou ik graag door willen geven. Soms wil ik het mensen wel toeschreeuwen: dóe het nou! Ga nou stilstaan! 53
55 Online Touch Home