21

Hans: “Als we alleen al naar de laatste zes jaar kijken, dan is het opmerkelijk vast te stellen hoezeer De Kern gegroeid is. Niet alleen programmatorisch bedoel ik, met verschillende nieuwe inhoudelijke accenten, maar ook qua infrastructuur. De Kern moet vandaag echt niet meer onderdoen voor vele grote schouwburgen in heel de provincie. En dan bedoel ik niet alleen het feit dat jullie één van de schoonste, zalen hebben om in te spelen, maar ook dat het comfort om hier te spelen en te komen kijken naar voorstellingen enorm gestegen is. De website werkt goed en is gebruiksvriendelijk, je geraakt hier makkelijk, alles is opvallend toegankelijk en uitnodigend. En dankzij de nieuwe toiletten en een prachtig nieuw onthaal zijn de jaren ’70 écht verleden tijd. Daarbij blijft het mij ook opvallen hoe gezellig het is om hier te komen. Als je een concertje of een voorstelling meepikt, dan blijf je gewoon, pintje in de hand, nog even hangen in de foyer. De optelsom van al die vernieuwingen leidt tot een enorme meerwaarde, daar ben ik absoluut van overtuigd. Niet alleen voor talloze Wilrijkenaren, maar ook voor vele cultuurliefhebbers van ver over de districtsgrenzen. We kunnen er de komende jaren alleen nog maar meer vruchten van plukken.” (lacht) Je kent Schouwburg De Kern, vroeger het cultureel centrum, al bijna je hele leven. Wat is je vroegste herinnering? “Ik weet nog dat we met de Centrale Jongensschool, nu De Ark, hier kwamen kijken naar schoolvoorstellingen, ergens in ‘86, ’87 moet dat zijn geweest… Alles was hier bruin, echt alles, zelfs de (toen ongemakkelijke) stoelen. (Denkt na). Er waren hier precies geen kleuren, het was één somberte. Voor kinderen was dat natuurlijk een doffe ellende, ik herinner mij dat ik toen al dacht: Hier hoef ik niet snel weer naar toe te komen.” In een oogopslag keert hij weer uit het verleden en neemt de foyer op waar we hebben plaatsgenomen. “Van ongezelligheid gesproken, er stond hier toen niet één plant. Terwijl, wat we nu proberen te doen met de vele schoolvoorstellingen en kinderdagen die elke maand een goot deel uitmaken van het programma, dat is natuurlijk net wèl de brug slaan naar de jongste Wilrijkenaren, om hen te enthousiasmeren, cultuur te laten ervaren én hen te laten terugkomen.” (Op dreef) “Dat enthousiasme zie ik trouwens ook terug in de vrijwilligersen ambassadeurswerking. Al die lokale gezichten die hier achter de toog of op andere manieren bijdragen aan de werking. Of de talrijke affiches die ambassadeurs ophangen, een hart onder de riem voor de schouwburg waar ik, toegegeven, warm van word!” “Verder wil ik toch ook het belang aanhalen van de keuzes die doorheen de jaren zijn gemaakt, en ook van de keuzes die niet zijn gemaakt. Ik bedoel: ooit is Cinema De kern opgestart met films op dinsdag en jullie hebben volhardend die gewoonte tot een breed gedragen traditie gemaakt. Zoveel jaren later is de dinsdag filmdag echt een klassieker geworden, maar nu met een digitale projectie, met een bijhorend koffie&taart arrangement, nu en dan een inleiding met een maker. Dat De Kern niet minder dan vier vertoningen van WIL kan doen vollopen, dat doen er niet velen ons na! Het is geen toeval dat De Kern jaar na jaar in de top drie prijkt van beste Vlaamse filmhuizen in het tweede vertonerscircuit!” En breder, cultuur in Wilrijk? Wat zijn de uitdagingen? “Uiteraard droom ik van een actieve cultuurplek in elke wijk van het Wilrijk. Wij hebben een mooi, uitgestrekt district waar jammer genoeg de meeste organisaties en voorzieningen in het centrum liggen. De Kern is vandaag reeds de motor van een culturele aanwezigheid in elke wijk, met de activiteiten in de scholen, de dienstencentra, maar ook bijvoorbeeld het festival Zomerboerderij op de Kinderboerderij, en ook lokken jullie bewoners uit al onze wijken naar deze cultuurtempel (lacht), maar een actieve aanwezigheid in elke wijk zou de kers op de taart zijn. Trouwens ook voor onze verenigingen, de vraag naar infrastructuur en ondersteuning voor hun activiteiten is vele malen groter dan het aanbod, dat moet ik jou niet vertellen. “Metallica, als kind speelde ik die songs op gitaar. Met Metal Molly en dEUS in het voorprogramma.” We zijn hier in Wilrijk natuurlijk beperkt door slechts die ene (schouwburg-) zaal die we kunnen inzetten, voor eigen aanbod maar ook voor die talloze verenigingen. Een uitbreiding met een tweede zaal voor De Kern is eigenlijk het minste waarop we zouden mogen hopen, zeker ook als je kijkt naar vergelijkbare stedelijke schouwburgen in andere districten die vaak een pak minder voorstellingen draaien maar wel meer zalen kunnen exploiteren.” Slotvraag: Je hebt een ongelimiteerd budget en je mag een avond naar keuze in elkaar steken. Wie komt er op de affiche? “Hoofdact: Metallica, als kind speelde ik hun songs op gitaar. En als voorprogramma lokale bands, helden uit mijn jeugd. dEUS of Metal Molly, Of, het budget is toch ongelimiteerd, waarom niet allebei?” 21

22 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication