Poëzie in dwaze tijden “Het zal niet verbazen als ik zeg dat het dwaze tijden zijn. Tijden waarin we het spoor bijster lijken. Niemand weet nog wat echt en juist is, of welke kant we moeten kiezen. Want alles wordt voor ons uitgedacht. Algoritme’s schotelen kant en klare menu’s en sensaties, muisklikweetjes en posts bieden respectievelijk een vals gevoel van kennis en inzicht. Tijden waarin vrijpostige uitspraken over elkaar tuimelen. Machthebbers en aanverwanten duiken in het ontstane vacuüm om zaden te planten. Verdeel en heers revisited. Kortom, een era waarin het fatsoen nagenoeg dood is. Precaire tijden vereisen krachtige antidota. Nooit eerder werd er zoveel naar poëzie en muziek gezocht als tijdens de lockdown’s. De ware aard van de mens komt naar boven bij uitersten, we zijn baatzuchtig in chaos maar helpen ook massaal bij tragedies. Muziek blijven spelen tot het bittere einde. Immers, als de muziek ophoudt, nergens nog poëzie in wordt gezien, dan houdt het verhaal van de mens op. Verhalen, dat ìs de mens. We zijn goed op weg die verhaal uit te doven. We geven ze uit handen, dragen het vuur over aan god-en-zielloze systemen. Gelukkig zijn er nog de grootvaders, bewaarders van oeroude verhalen. Verhalen bieden houvast, maken ons wie we zijn, onze tradities zijn er uit ontsproten. Verhalen waar we meer dan ooit naar terug verlangen.” - Mustafa Kör 35
36 Online Touch Home