GEDENKWAARDIGE ONTMOETINGEN Intellectuele uitdaging Bij auteurs als Stefan Hertmans zet ik me extra in om ook de essays en andere minder bekende titels te lezen… niet alleen om me niet dom te voelen maar vooral om zelf bij te leren. Maar ik vind het wel heel belangrijk dat het gesprek zelf erg toegankelijk blijft, dat het publiek zich altijd betrokken voelt. (Stefan was tweemaal te gast en telkens zei hij wat een intelligente vrouw ik was, missie geslaagd :) Flamboyante flashback Bij Tommy Wieringa, zat ik tijdens het interview op het puntje van mijn stoel, ik zette me schrap om zijn gewiekste antwoorden te incasseren in een poging hem even boeiend van repliek te dienen . Dat ganse gesprek was vuurwerk. Actie/reactie, … heerlijk flamboyante man! Humor Het interview met Herman Koch w heel geestig, plezierig. Misschien was hij wel de meest gelukkige schrijver die ik ooit ontmoet heb? Zoals hij zelf zei: “Ik ben miljonair geworden dankzij mijn boeken. En het meeste van de tijd breng ik door al liggend op de bank, daar ontstaan de ideeën.” Ook Jeroen Olyslaeghers was heel dankbaar en blij dat hij de juiste stem had gevonden voor zijn roman Wil, dat heeft hij met een lekker bulderende enthousiaste stem met ons gedeeld. Maar we waren nog niet uitgepraat op het podium. Later die avond ben ik samen met hem en met Johan Petit, die net in De Kern gespeeld had, nog verder op café gegaan. Heerlijke herinneringen! (Dat laatste gebeurde trouwens ook met Marnix Peeters. Na een wervelende gesprek trokken we nog naar het befaamde Wilrijkse café Saïd.) Stress Het meest spannende interview was dat met Delphine Lecompte en Bernard Dewulf. Sowieso was dat geen evidente combinatie. Bernard Dewulf, de schrijver met de zachte, poëtische blik en Delphine die stekelig, schalks kan zijn. Ik heb gezwoegd op de voorbereiding, De avond liet jij (jij = Max Temmerman - directeur van De Kern, boezemvriend en gesprekspartner in dit interview) me weten dat Delphine niet zou komen omdat ze ziek was. Ik paste het interview dus aan. Om dan de volgende ochtend het bericht te krijgen dat Delphine waarschijnlijk toch zou komen, als ze een chauffeur vond…. De lezing was uitverkocht. Het gesprek start telkens om 20u15. Om 20u05 waren noch Bernard, noch Delphine er…. Je kan je voorstellen dat ik best nerveus was. Om dan toch Delphine door de schuifdeuren schuifeld te zien binnenkomen, rolkoffertje in de hand. Nadien kwam een puffende Bernard binnen, hij had te hard moeten fietsen. En zo zijn we dus vrij snel op het podium gestapt. Delphine fluisterde me vlak daarvoor nog toe dat ze niet wist of ze het einde van het gesprek zou halen… Maar uiteindelijk werd het een spits, grappig, warm interview. Het publiek was laaiend nadien. Delphine signeerde haar bundel voor me. Ze schreef: “Dank Vanessa, je hebt mij gered vanavond!” En later overleed Bernard Dewulf… Zijn gedicht De Lezer staat prachtig op de muur van de bib; zijn prachtige verzen zijn nu een echte ‘ruggensteun’! 41
42 Online Touch Home