De cirkel van overerving Wie bepaalt wie we worden in het leven? Zijn we werkelijk vrij om te worden wie we willen zijn of zitten we vastgeklonken aan waar onze wieg heeft gestaan? Elke dag zie ik gezinnen die gevangen zitten in een cirkel van overerving. Generatie op generatie stopt voortijdig met school, raakt jong zwanger, rookt of is te zwaar. Generatie op generatie wil een betere toekomst voor hun kinderen. Maar iets willen, is iets anders dan iets doen. Omdat je, ondanks je wil, vastzit aan dat wat je weet over de wereld. Soms hebben we succes en lukt het om een patroon van ongezonde gewoonten te doorbreken. Bijvoorbeeld met Jessica die bij ons op kookles zat. We nodigden haar moeder uit voor een diner en dat leidde ertoe dat het gezin ook thuis aan tafel ging eten. Praten in plaats van tv–kijken, koken in plaats van een zak chips. Veel vaker is de cirkel echter een veel te strak gespannen ring. Zoals bij het gezin van de laagbegaafde Tamara. Zij kwam haar vier kinderen naar het Dagarrangement brengen, terwijl ze zwanger was van nummer vijf. We stonden haar bij bij haar abortus en koppelden haar aan de voedselbank, boden haar kinderen een veilige plek en gaven eten mee naar huis. Jarenlang bleven zij bij ons. Op haar zestiende liet Tamara’s jongste dochter zelf abortus plegen en waren haar zoons de criminaliteit ingerold. De diamantjes zijn het waard om voor te vechten Waar doe je het voor, kun je je afvragen. Vráág ik me daadwerkelijk vaak ook af. De cijfers in wijken als Stedenwijk, Kruidenwijk en Staatsliedenwijk laten zien dat we de cirkel van overerving niet altijd doorbreken. Toch zijn de diamantjes het waard om voor te vechten. Dat kleine beetje verschil in iemands leven, dat nieuwe inzicht, die korte time– out. Het hoeft niet altijd groots en meeslepend. Ook kleine verschillen tellen: doen wat je kunt doen. En wie weet komt dat diamantje dan terecht bij een volgende generatie en verlaat zo de cirkel van overerving. Sterk in kinderwerk | 25
28 Online Touch Home