INTERVIEW met ..... Veronique Delhougne Vandaag ben ik op bezoek bij Vero, een jonge vrouw die ongeveer 2 jaar geleden te horen kreeg dat ze diabetes heeft. Op een avond zat ik TV te kijken en ineens ging het licht uit, in die zin zag alles heel wazig alsof er een dikke mist hing. Eerst dacht ik dat ik een toeval had gekregen. Geen idee wat er gebeurde. Na wat afgewacht te hebben dacht ik misschien wat vermoeidheid, een zware dag gehad. Uiteindelijk ben ik maar gaan slapen in de hoop dat het na een goede nachtrust wel over zou zijn. Spijtig genoeg was er geen beterschap bij het opstaan. Die ochtend moest ik net inkopen gaan doen maar ik zag de rotonde niet in het dorp ik zag enkel een vage omlijning. Dan ben ik toch maar naar de huisarts gegaan. Bij aankomst bij de huisarts heeft ze mijn ‘suiker ‘gemeten en die was erg hoog, zo hoog dat mijn arts ervan schrok. Dit had een rechtstreeks effect op mijn ogen. Voor de rest had ik niets gevoeld ik was niet ziek. Toch moest ik alle moed bij elkaar zoeken en iets ondernemen als ik terug wilde normaal kunnen zien. Mijn huisarts is hier wel mijn rots in de branding geweest. Ze gaf mij niet dadelijk een streng dieet maar stelde mij meer een andere manier van eten voor, een andere levensstijl. Eerst moest ik een hele tijd thuisblijven en proberen mijn ogen in orde te krijgen, als we ze al beter zouden krijgen. Dus het volgende was een bezoek aan de oogarts en die heeft alles opgemeten, ook hij verzekerde mij dat dit door de ‘suiker’ kwam. Een andere levensstijl voor mij is regelmatiger gaan eten, ook een stuk minder vet, meer bewegen want dat heeft mijn lichaam dus wel degelijk nodig. Een hele nieuwe manier met voeding omgaan. Heel belangrijk was mijn gewicht onder controle te krijgen; volkorenpasta, zilvervliesrijst, groenten en maar 1 koekje bij de koffie. Alles omgooien zou niet kunnen voor mij dan zou ik gek worden. Maar het lukt me wonder wel, ja er zijn dagen dat het minder lukt maar dat zal wel iedereen wel eens overkomen. 8
9 Online Touch Home