Als je economie doceert, wil je jouw leerlingen ook kennis laten maken met de communistische planeconomie, dus organiseer je in 1978 een studietrip naar Praag, dat ook nog eens een prachtige stad is. Tsjechoslowakije lag destijds nog achter het IJzeren Gordijn en wil je daar naar binnen heb je een visum nodig en om dat te organiseren is een hoop gedoe met ambassades hier en daar. Maar dat is natuurlijk wel weer goed voor de contacten. Contacten die er tot op de dag van vandaag nog steeds zijn. Omdat de school daar onder toezicht van de communistische partij stond, werd er gezocht naar een andere manier om de leerlingen onder te brengen en dat werd dus gedaan bij de Praagse leerlingen thuis. Voor de leerlingen een zeer leerzame periode, maar het leverde ook weer mooie contacten op, waardoor in die week interessante bedrijfsbezoeken gedaan konden worden. Voor de leerlingen een onvergetelijke ervaring! Een en ander leidde ertoe, dat de Praagse leerlingen ook naar Nederland moesten komen, die bij de gezinnen hier ondergebracht werden en dat was maar goed ook, want die kids kregen 1,- dollar per dag mee… Reden om hier de nodige sponsors te zoeken, zoals Hotel Hanenburg, Douwe Egberts, de Condens en natuurlijk Bogerman. Toen de Praagse studenten hier waren waren er uiteraard de nodige voorvallen. Een van de meisjes probeerde zich ooit eens te verstoppen, omdat ze niet terug wilde. Maar dat kon natuurlijk niet, want dat zou het einde betekenen van het hele uitwisselingsprogramma. Douwe: “In Praag had ik een wandelroute gemaakt langs de verschillende bezienswaardigheden, zodat de kinderen in hun eigen tempo de stad konden verkennen. Dat werkte goed en dat hebben we in Amsterdam dus ook gedaan. Op een gegeven moment hadden we afgesproken om op de Dam weer te verzamelen en toen misten we twee meisjes. Zij waren wel erg gecharmeerd van de prachtige schoenen, die in Amsterdam in de winkels lagen. Vergeleken met de eenvormige schoenen uit de communistische planeconomie waren die vele malen aantrekkelijker. Maar ja, geen geld, dus de schoenen zo maar meegenomen, betrapt en door de politie opgepakt. Zo zat Douwe ‘gezellig’ op bureau Warmoesstraat om een en ander uit te leggen en in der minnen te schikken. Na uitleg van de situatie was de winkelier gelukkig bereid om de aanklacht in te trekken. Andersom werden jongens van ons in Praag ook nog wel eens opgepakt, bijvoorbeeld vanwege piesen in het park of omdat ze dronken waren. Onze gulden was natuurliijk veel meer waard dan de Tsjechische kroon, dus het bier was lekker goedkoop. En zo stapte een van die jongens met teveel pivo (= bier) op in de tram en die moest toen overgeven; over de jas van een mevrouw, die trok aan de handrem, politie erbij enzovoort. Een andere keer hebben we wel eens 7 uur bij de grens gestaan, omdat ze alles wilden controleren. Onze kinderen werden vanwege het lange wachten baldadig en begonnen de gek aan te steken met de grenswachten. Daardoor duurde het nog langer. Toen we een keer uit Tsjechië terug gingen moest de chauffeur alle koffers uit het bagageruim halen en de schotten verwijderen, die de brandstoftanks afschermden, omdat ze zeker wilden weten, dat er geen vluchtelingen verborgen waren.” 13
14 Online Touch Home