Maar inmiddels was hij al zo verzwakt door zijn ziekte, dat meedoen voor hem geen optie meer was. In 2019 is Henk overleden. Toeval bestaat niet Vorig jaar sprak ik toevallig een oud-collega, die al jaren motard was voor diverse wielerrondes en ook de Alpe d’HuZes, en voor ik het wist hoorde ik me zeggen dat ik daar ook graag deel van wilde uitmaken, ter nagedachtenis aan Henk; met hem ‘achterop de fiets’ die tocht maken. Om af te maken wat hij niet zelf heeft kunnen doen. Het tweede toeval wilde dat een andere collega er mee ophield en er dus een plekje vrij kwam. Een en een is twee zou je zeggen, maar daar ging toch wel een kleine sollicitatie aan vooraf. Gelukkig had ik ruime media-ervaring en kwam dat goed uit: ik kon opnemen, monteren, schakelen en had natuurlijk ervaring als motard. Wilde je meedoen, dan moest je wel verplicht een uitgebreide BHV-opleidings-dag volgen, want de mensen die daar naar boven gaan op de Alpe hebben maar één doel, en dat is hoe dan ook het halen van die top. Allemaal in het teken van iemand die vecht tegen de ziekte of er aan is overleden. Die drive is onbeschrijflijk en de realiteitszin is soms ver te zoeken. Goed om je dit allemaal te realiseren. Later in het jaar volgde er nog een motard-training verzorgd door Politie en Marechaussee op een militair oefenterrein. De Alpen zijn toch net even iets anders dan ons vlakke landje. De motorbeheersing is er iig weer een aantal punten op vooruit gegaan. Wat valt er dan nog een hoop te leren…” Uiteindelijk is het allemaal vrijwilligerswerk, iedereen, maar ook de faciliteiten (camera’s, regiewagen, audio etc) worden kosteloos beschikbaar gesteld. Terwijl er jaarlijks miljoenen opgehaald worden zonder dat er iets aan de strijkstok blijft hangen! Wat heb je daar toen gedaan? “Donderdag is de tocht zelf, maar de vrijdag ervoor vertrekt de hele karavaan met de organisatie, tenten, catering en alles richting Frankrijk. De collega en ik zijn daar op zaterdag naartoe gegaan. Maandag is er dan de verplichte routeverkenning over een hele mooie route met zo’n 21 bochten naar de top. Onderweg krijg je de nodige instructies waar je op moet letten. Want op de dag zelf heb je niet alleen te maken met wandelaars, maar ook met fietsers, die allemaal naar boven willen. Maar ook zo snel mogelijk weer naar beneden komen, over dezelfde weg! Om daarna weer opnieuw naar boven te klimmen. Dan heb je ook nog eens te maken met alle familie en vrienden, die langs de weg de deelnemers staan aan te moedigen á la Tour de France. En dan tenslotte daar tussendoor de vele motards. Je snapt dat je de hele route op scherp staat. Op de dag zelf kwam voor mij veel meer druk op het monteren te liggen om alle portretten te maken dan op het motorrijden. 33
34 Online Touch Home